We waren compleet ingesteld op een tweeweekse vakantie naar het Lago Trasimeno in Italië. Alles was geregeld, alles stond klaar. Twee weken voordat we weg zouden gaan, kregen wij een onverwacht telefoontje. Blijkbaar was onze camping overboekt. Sorry, kan nu eenmaal gebeuren, we hebben nog wel een andere optie. We hebben de opties aangehoord en kwamen tot de conclusie dat dit niet was wat wij wilden. In plaats van een leuke camping aan het meer voor twee weken, kregen we de optie tussen drie dagen op een achteraf camping en dan door naar een tweede achteraf camping voor tien dagen, ofwel tien dagen op een camping niet eens in de buurt van de plaats waar we geboekt hadden. Beter dan dit konden ze ons niet bieden. Na kort beraad hebben we besloten ons geld terug te krijgen. Dat had nog wat voeten in de aarde, maar gebeurd is gebeurd. Nu stonden we alleen voor een veel moeilijkere beslissing. Het was twee weken voordat we weg zouden gaan. Vrije dagen en alles was geregeld. Maar probeer maar eens wat anders te vinden twee weken voordat je weg gaat, voor dezelfde prijs als de eerste reis. En gezien die geboekt was in februari…

De ouders van Ewout boden een uitweg. Ze stelden ons voor om een week bij hen op vakantie langs te komen. In dezelfde tijd als dat wij op vakantie zouden gaan, waren zij twee weken in Duitsland. Zo hadden we voor minimale kosten in ieder geval een week vakantie. We besloten dat alleen een week naar de ouders niet de hele oplossing was. Het was onze eerste vakantie in een heel aantal jaar, en om dan een week bij de ouders te gaan zitten leek ons niet helemaal compleet. Op dat moment moet je op zoek naar iets goedkoops. Bij toeval struikelden we over Polen. We wilden er altijd al heen, Ewout heeft er familie vandaan komen. We zouden de eerste week al in Duitsland zitten dus waarom niet? Binnen een paar minuten besloten we om naar Kraków te gaan. Het gaf ons de kans om langs Katowice te gaan, waar Ewout zijn opa vandaan kwam. Ook waren we allebei nieuwsgierig naar Auschwitz, omdat we allebei geïnteresseerd zijn in de Tweede Wereldoorlog.
Vrij snel regelden we de reis en het hotel, en informeerden we de ouders. Nog maar twee weken om voor te bereiden, en klaar te zijn voor twee verschillende vakanties.

Eenmaal in Duitsland hadden we een zeer gezellige week met de ouders en jongste broertje. Een aantal uitstapjes gemaakt en een hoop van de omgeving gezien. Maar uiteraard gaat dit verslag meer over de week daarna. We hadden van te voren al bepaald dat we vroeg weg zouden gaan uit Extertal, en in een keer zouden doorrijden naar Kraków. Dit bleek achteraf makkelijker gezegd dan gedaan. Onze eerste ervaring met Polen was ook niet best, beter gezegd bijna traumatisch. Ewout had de route bekeken en besloten dat we bij Cottbus de grens over zouden gaan. Een grens in niemandsland, kwamen we achter. Maar dat was niet het probleem. De weg wel, althans wat er nog van over was. Wij vermoeden dat de weg is aangelegd tussen de beide wereldoorlogen, en dat er daarna ook niets meer aan gedaan is. Het ziet en rijdt alsof er hier vele tanks gereden hebben, en vooral ook vaak geremd hebben. Het is een weg van ongeveer 100 kilometer, en je kunt ongeveer 50 kilometer per uur rijden. Het heeft ons in totaal 2 uur gekost om over deze weg heen te komen. Ongeveer halverwege begonnen we enigszins te vrezen voor de veringen van onze auto. Gelijktijdig belden we de ouders, en die vroegen zich af of het soms onweerde; ‘Nee mam, dat is de vreselijke weg waar we overheen rijden.’ Je kunt je er inmiddels iets bij voorstellen gok ik.
Frappant is wel dat je gelijk de verschillen herkent tussen ons eigen rijke landje en een land als Polen. De afslagen op de ‘snelweg’ zijn bestraat met steentjes, en onder elk viaduct zitten oude Poolse mannetjes paddenstoelen of andere waar te verkopen. Nu is het op deze snelweg absoluut niet druk, maar het lijkt me nog steeds niet veilig om keihard af te remmen, de vluchtstrook op te schieten en even rustig wat paddenstoelen te kopen langs de kant van de weg. En met de hoeveelheid verkeer dat wij zijn tegengekomen, heb ik niet het idee dat de beste mannetjes veel verdienen. Blijkbaar is het toch productief genoeg, anders lijkt het me niet dat ze er nog zouden zitten.

Helaas zorgde deze weg er ook voor dat we vrij laat in Krakow aankwamen. We hadden een mooi en luxe hotel gevonden aan de rand van de stad. Bij aankomst bleek deze wijk geheel opengebroken voor allerhande werkzaamheden. Na zo veel uur rijden en ook nog eens veel zoeken waren we pas rond tien uur eindelijk in het hotel. Gelukkig hadden we al gegeten langs de weg in Wroclaw. Een schitterend hotel met een heerlijke kamer. Waar we ook gelijk gebruik van maakten, want we waren op van moeheid.

De volgende dag besloten we nog niet al te veel te doen gezien we er net zo’n lange reis op hadden zitten. Met een korte rit waren we in het centrum en besloten we de stad een beetje te verkennen. Zodat we later in de week enigszins wisten waar alles te vinden was. Vrij snel nadat je in het centrum aankomt kom je op het centrale plein van de stad. Vanaf dit plein, het Rynek Glówny, kom je bij alle belangrijke plaatsen. Het is een indrukwekkend plein. Het gebouw wat er midden op staat is de markthal in het Pools genoemd Sukiennice, die nog steeds in gebruik is. Jammer was wel dat op het moment dat wij er waren een deel van het gebouw in de steigers stond. Toch deed het niets af aan de indruk die het op ons had. Aan dit plein is ook een vrij bekende kerk, de Kosciól Mariacki oftewel de Mariakerk. Verder beslaat dit plein de raadhuistoren of de Ratusz en de kerk van Sint-Adalbert. Wat ons gelijk opviel is dat het best druk was in de stad. Alleen niet zo dat je er echt last van hebt.

Vanaf het Rynek zijn we een stuk de stad in gelopen. Wat gelijk opviel was dat ze hier een vreemde vorm van werkverschaffing hebben. Overal door de stad staan mensen met een bord op straat. Op het bord wordt een winkel of restaurant aangeprezen en de route aangegeven. Sommige mensen stonden er simpelweg mee, maar we hebben ze ook gezien zittend op een stoeltje met een boek, met muziek op of zelfs slapend op een stoel. Als het maar een beetje betaald denk ik dan. Verder hebben we niet veel meer gedaan, en zijn dan ook zonder noemenswaardige gebeurtenissen weer terug gegaan naar het hotel.