Dag 13

Hiya!

De overlast van de lokale hangjeugd viel mee, dus we hebben redelijk geslapen, voor zover dat gaat in een smal, verrijdbaar bed. Met het ontbijt achter de kiezen besloten we toch maar een kastelenroute te gaan rijden. We wilden misschien naar een kuiper, maar die was niet open in het weekend, dus de keus was snel gemaakt.

Het eerste kasteel op de route was Castle Fraser, wat vlak bij ons hotel lag. We konden de route dan ook makkelijk oppikken, en na dit kasteel gingen we door naar Craigievar Castle. Dit lag niet direct op de route, maar was door zijn roze kleur te leuk om links te laten liggen. Gewapend met een kop koffie gingen we daarna door naar Kildrummy Castle. De parkeerplaats bij de ruïne bleek helaas dicht, dus van dichtbij bekijken zat er niet in.

Via een creatieve route kwamen we bij het volgende kasteel: Glenbuchat Castle. Ook dit was weer een ruïne, maar volgens de waarschuwingsbordjes kwam het gevaar eerder van de bomen dan van het vervallen gebouw. In heel Schotland zien we nog een hoop omgevallen en afgebroken bomen liggen ten gevolge van storm Arwen, en dat was hier geen uitzondering. Je kon sommige bomen zelfs horen kraken onder elkaars gewicht. Tijd om dus een wat veiliger plekje op te zoeken.

Dat werd gevonden in de buurt van Dinnet waar we even een rustpauze namen, om vervolgens door te gaan naar de “Peel Ring of Lumphanan”. Onderweg stopten we nog wel even voor een sanitaire stop bij een kleine tea room die helaas alleen cash kon accepteren, anders hadden we daar even geluncht. De “Peel Ring” zelf bleek een oude heuvel te zijn waar ooit een versterkt 13^e-eeuws woonhuis stond. Daar was niks meer van over, dus meer dan de heuvel zelf werd het niet.

Op weg naar het volgende kasteel besloten we bij de Morrison’s even te lunchen, en met een bak tomatensoep en een goede tosti konden we weer verder naar de volgende: Crathes Castle. We kwam erachter dat de buitenkant van dit kasteel verdomde scherp was, dankzij een stuclaag met allemaal kleine steentjes erin. Het laatste kasteel op de route was Drum Castle, waarna het nog een klein stukje terug naar het hotel was. Daar was het nogal druk vanwege de Champions League finale, dus het eten duurde even. Na het voetbal gingen we dan ook weer vlot naar bed.

Dag 14

Na ruim twee dagen Aberdeenshire kunnen we wel stellen dat de westkust van Schotland ons favoriete deel is, en na wat gehannes met de pinterminal gaan we dan ook weer (deels) westwaards. Vanaf Kenmay gaan we via een gedeelte van de route van gisteren naar Balmoral en Braemar. Het eerste kasteel is te druk om op deze dag te gaan bezoeken, het tweede is dicht vanwege grootschalige renovaties. Dus werd het koffie in het dorp van Braemar.

Na de koffie gingen we naar de hoogste publieke weg in het Verenigd Koninkrijk: de pas van Glenshee. Eenmaal er overheen heb je prachtig uitzicht op de glen zelf, en de rit naar beneden is een ware achtbaan met bulten en bochten waar enige voorzichtheid wel geboden is. Een caravan had onderweg een lekke band opgelopen, dus die stond er net zo bij als wij ruim een week geleden.

Na Glenshee was het door naar Pitlochry, al konden we dat centrum mooi afsteken via Edradour. Vanaf daar wilden we na Aberfeldy kijken of we via Ben Lawers konden rijden, en bij de afslag naar Glen Lyon stonden geen bordjes dat de weg nog was afgesloten, dus besloten we door te rijden. Eenmaal bij Bridge of Balgie bleek dit dus niet te kunnen, dus moesten we weer terug om “gewoon” via Loch Tay te rijden. Onderweg probeerden we samen met een stel Amerikanen nog wel even een verdwaald en zeer gestrest lammetje te redden, maar die vond ons nogal eng. We gaan ervan uit dat hij in de goede wei terecht is gekomen, uiteindelijk. Na een sanitaire stop en een snelle lunch in Killin reden we door richting Tyndrum, maar al voordat we daar aankwamen besloten we dat via Glencoe rijden niet echt meer binnen de tijd paste.

Dus gingen we na de Green Welly Stop linksaf richting Kilchurn Castle, waar we wederom linksaf sloegen richting Inveraray. Ook daar weer linksaf om Loch Fyne te ronden en uiteindelijk bij de Cairndow Stagecoach Inn terecht te komen. Na een bak thee op de kamer gingen we naar beneden voor het avondeten. Het hoofgerecht was oké, maar het nagerecht hebben we hier wel eens beter gehad. Na nog een paar drankjes werden we uit de bar gezet, dus nu lekker naar bed voor het laatste stuk terugreis naar de boot.

Haste ye back!