Hiya!

Na een iets te ruim ontbijt gingen we op weg naar het Ralia café voor een bak koffie. Deze rustplaats aan de A9 hebben we al vaker bezocht, en in ons eerste jaar werden we door een nogal passief-agressief getekend konijn er op gewezen de boel wel netjes achter te laten. Dus we doen dat braaf nog steeds, en met een dosis cafeïne in de hand gaan we de A9 af op zoek naar de afslag richting Trinafour. Dit extreem kleine weggetje leidt je over een heuvelrug richting de River Tummel. Vanaf daar volgen we de weg naar de bron van de rivier: Kinloch Rannoch aan Loch Rannoch.

We zijn op pad naar Rannoch Station, aan de andere kant van Rannoch Moor, wat je normaal gesproken passeert op weg naar/van Glen Coe. Op de heenweg gaan we langs de noordzijde van Loch Rannoch, en het typische Schotse af-en-aan weer begroet ons al. Voorbij het loch is het nog een paar mijl door desolaat gebied (zoals we de moor kennen) voordat we bij een schattig klein stationnetje arriveren. Het is letterlijk het eind van de weg; vanaf hier kun je enkel nog te voet of per trein verder. In de gezellige tea room genieten we van een veel te groot stuk taart bij onze thee. Ikzelf besluit nog even het spoor over te steken om wat foto’s van de moor te maken, en ik kom goed verregend terug bij de auto.

De terugweg gaan we via de zuidkant van Loch Rannoch, en het is duidelijk dat het council van Perth en Kinross een iets groter wegenbudget heeft dan de Highland Council, want deze C-weg ligt er beduidend beter bij dan veel van de A-wegen op Skye. Vanuit Kinloch Rannoch wil ik de weg naar Killiecrankie nemen, maar die is dicht, dus vanaf Tummel Bridge wordt het de C-weg langs Loch Tummel naar Pitlochry. Dat komt op zich goed uit, want Chantal zit onder de midge-beten en heeft iets nodig tegen de jeuk. We besluiten ook meteen wat afhaallunch mee te nemen, die we even verderop in Glen Tilt bij Blair Atholl nuttigen. Blair Castle krijgen we helaas niet goed te zien, de extreme tourist trap bij Bruar helaas wel.

Via Struan en Trinafour rijden we weer terug naar de A9, om er bij Dalwhinnie af te gaan. Langs de distilleerderij gaan we al slingerend richting Laggan, waarbij we langs het middelpunt van Schotland komen. Vlak voordat we het dorp weer inrijden zien we een kudde hooglanders, dus die moeten op de foto. Er zitten ook een hoop kalfjes bij, en die vinden ons maar wat interessant. Tenminste, zolang we achter het hek en het muurtje blijven. Vele foto’s later stappen we weer in om naar het hotel terug te gaan.

We hebben dezelfde tafel als gisteravond, maar het eten is wat minden. Het lijkt alsof alles een beetje gehaast de keuken uit moet, en dat gaat ten koste van de kwaliteit. Jammer, want het is hier normaliter altijd goed. Laten we hopen dat het een bijproduct is van het personeelstekort en dat we volgend jaar weer ouderwets kunnen genieten. Na nog een paar tips van de herbergier worden we er al vroeg uitgezet, maar met een lekkere whisky naar de kamer is ook geen straf. Morgen gaan we door naar Aberdeenshire, een gebied wat we nog niet veel bezocht hebben.

Haste ye back!