Hiya!

Ondanks dat de Glasgow Rangers de Europa League-finale hadden verloren was de pub nog heel, dus konden we gewoon ontbijten. Nouja, gewoon. Er sliep blijkbaar ook een ouder Frans echtpaar in het hotel, maar die spraken geen woord Engels. En bij geen woord bedoel ik ook letterlijk geen woord. Als ze binnenkomen begroet ik ze vriendelijk, maar op mijn good morning krijg ik heel verrassend een bonjour terug…

Onze serveerder was een knul van ergens vroeg in de 20, met een accent wat zelfs Sean Connery nog moeilijk te verstaan had gevonden, dus het uitleggen wat het ontbijt inhield moest uiteindelijk met behulp van Google Translate. Uiteindelijk besloot de serveerder gewoon een Full Scottish Breakfast op te laten dienen in de hoop dat ze in ieder geval iets zouden eten. Uiteindelijk begrepen ze de vraag of ze toast en peper & zout wilden wel, al kwam dat meer door de gelijkenis van de woorden dan dat ze echt begrepen wat er gezegd werd.

Wij vroegen ons af hoe je zo überhaupt een vakantie doorkomt, en we vroegen ons ook af hoe dit hotel omzet draait. De kok moest ons uitchecken, maar er was geen spoor van onze bon van de eerste avond. Uiteindelijk lepelen we op wat we hadden genuttigd, en met wat remedial teaching op het gebied van rekenen kregen we ook nog een totaalbedrag op papier. Het was dus een wat vreemde start van de dag dus.

Eenmaal op de weg zetten we snel koers naar Killin een tankstation, met dank aan een heel contingent lokale agenten die ons de juiste kant op stuurden. De auto blijkt altijd wat dorstiger dan je denkt in deze contreien, dus met een hoop kruip-door-sluip-door-wegen voor de boeg wil je niet te lang moeten zoeken naar een tankstation. Met de auto vol gingen we door naar Killin en op zoek naar het weggetje wat we in ons eerste jaar Schotland hadden gebruikt om bij de A9 naar het noorden te komen. Volgens mij had ik het weggetje gevonden, maar al snel bleek dat de route om Ben Lawers heen dicht was voor asfalteringswerkzaamheden.

Dan maar een route om de Schiehallion heen richting Kinloch Rannoch, alwaar we besloten een rondje rond het loch links te laten liggen, gezien we wilden lunchen bij The Glen Hotel in Newtonmore. Een meer dan prima hotel met dito eten, maar bij aankomst bleek dat we nog te vroeg in het seizoen zijn voor lunch, die wordt namelijk enkel op vrijdag en zaterdag geserveerd. Gelukkig kennen we nog een prima adresje in Grantown-on-Spey, en daar hebben we dan ook genoten van een heerlijke lunch.

Vervolgens gingen we door via The Moor naar Inverness, om van daaruit de langere route naar Drumnadrochit te nemen, en dan langs Loch Ness af te dalen naar Invermoriston. In Invermoriston was het hotel snel gevonden en na het inchecken kwam ondergetekende erachter dat onze veerdienst naar de Buiten Hebriden uit de vaart genomen was. De boot was bij een van de havens tegen een pier aangevaren en moest daarom naar een droogdok, wat betekent dat onze overtocht van aanstaande dinsdag is komen te vervallen. Een alternatief zou zijn om via Ullapool te varen, maar dat kost een autorit van ruim drie uur waarna je ruim in de avond op Lewis aankomt. Tel hierbij op dat je nog wat moet eten en nog naar het hotel moet rijden, en de keuze om te annuleren was snel gemaakt. Ook vonden we het wat asociaal om eventueel noodzakelijk vervoer en/of locals die terug naar huis willen een plek te ontzeggen, als de boot al niet vol is.

Heel jammer, maar ons eerste bezoek aan Harris, Lewis en beide Uists moet wachten tot de volgende keer, maar we zagen wel dat The Glen Hotel nog een kamer vrij had voor de eerste twee dagen, en na even zoeken bleek ook in Inverurie, Aberdeenshire nog een hotel te zijn met een vrije kamer voor de laatste drie dagen, dus we hebben gewoon een slaapplek. Ook hebben we nu een kans om Aberdeenshire wat beter te ontdekken, dus we gaan er gewoon wat leuks van maken.

Het eind van de avond was dan wel weer gezellig (en veel te laat) door een gesprek met twee dames uit Wales. Zij spraken Welsh met elkaar (en wij Nederlands) en uiteindelijk vroegen we aan elkaar wat dat gebrabbel nou eigenlijk inhield en raakten we aan de praat, ver voorbij het tijdstip dat de eigenaresse de bar en voordeur afsloot.

Morgenochtend vertrekken we richting Lochcarron om te overnachten in het Lochcarron Hotel aan Loch Carron. Uiteraard doen we dit met een omweg, via onder andere het Kinlochewe Service Station voor koffie, lunch en benzine, en de Bealach na Ba om ons eens goed te ergeren aan toeristen op smalle bergweggetjes. Hopelijk veranderen de plannen niet al te veel!

Haste ye back!