Hiya!

Zes uur slaap is echt te weinig. Dat is de realisatie als de wekker gaat en we ons bed uit moeten om op tijd in de eetzaal te zijn. We vertrekken vandaag weer naar een andere plek dus alle spullen moeten ook weer ingepakt. Toch nog verbazingwekkend snel staan we beneden en kunnen we aan het ontbijt. Onze Tsjechische vriend is er ook weer en vertelt mij op koele toon dat een gekookt ei er niet in zit want dat staat niet op het menu. Een minuut later is hij weer terug want de chef heeft hem vertelt dat een gekookt ei ook prima mogelijk is. Ik blij, onze ober geloof ik wat minder.

Na het ontbijt pakken we onze spullen, laden de auto in en bedanken de eigenaar voor een (iets te) gezellige avond en de goede service. Toch gek dat hij er met net zo veel slaap een stuk wakkerder bijstaat dan wij. Maar, liever brak in de ochtend omdat je een gezellige avond hebt gehad, dan totaal uitgerust omdat er geen klap te beleven was en je dan maar op tijd naar bed gaat.

Onze eerste stop is Dunnet Head, het meest noordelijke puntje van het Britse vasteland. Het is, zo mogelijk, nog winderiger als gisteren op Duncansby Head. Je moet tegen de wind in leunen om een beetje redelijke foto te maken en we moeten een voor een in de auto stappen, want we kunnen niet beide deuren tegelijk openen. Lang blijven we dan ook niet, wel zijn we redelijk wakker geblazen.

De route leidt ons verder naar Thurso, waar we snel stokbrood halen bij de Tesco voor de lunch van vandaag. In de haven van Thurso bezetten we een tafeltje in de lokale koffiezaak. Onder het genot van een kopje koffie handelt Ewout even een werkdingetje af, hier in het dorp is er ten minste een stabiele telefoon- en internetverbinding. Als de klus geklaard is, de koffie op is en de regen is overgetrokken gaan we de auto weer in en naar de volgende stop.

De route langs de noordkust hebben we al twee keer gedaan, zij het in variaties. Dit keer willen we een van de laatste routes nemen die we hier kunnen nemen. Schitterende vergezichten onderweg, af en toe wat irritatie van vastzitten achter campers en dan komen we aan in Tongue. Een sanitaire break later buigen we van de doorgaande route af om via Ben en Loch Hope te rijden. Net voor Altnaharra gaan we van een b-weg over op een witte weg, en dat is een heel avontuur.

Het wegdek is op z’n zachtst gezegd niet al te best en we kijken het eerste stuk meer naar de weg dan naar de omgeving. Regen en zon wisselen elkaar in hoog tempo af, wat het rijden niet makkelijker maakt. Het is wel een hele mooie route door een gletsjervallei met hoge pieken en mooie watervallen in de verte. Een keer moeten we moeite doen om een, nota bene Nederlandse, camper voorbij te gaan. Eigenlijk zijn deze voertuigen helemaal niet toegestaan op dit soort wegen maar ja, het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Met wat stuurmanskunst krijgt Ewout hem voorbij de brede camper om vervolgens vier meter verder een enorme passeerplek te zien. Het gescheld is even niet van de lucht en terecht, daar had de camper met gemak in kunnen staan om ons er voorbij te laten. Tsja.

Als we ons na Ben Hope weer op de A-weg voegen is het tijd voor lunch, maar belangrijker, een sanitaire stop. Helaas is de weg nog lang, maar de mogelijkheden afwezig en het duurt uiteindelijk tot aan ons hotel voordat er naar het toilet gegaan kan worden. Dan maar gelijk inchecken en onze spullen naar de kamer brengen. Toch blijven we niet lang. Smoo Cave hier vlakbij stellen we uit tot morgen, maar Balnakeil doen we wel vandaag. Niet vanwege het gehucht zelf, maar vanwege de chocolatier die hier zit. ‘The best hot chocolate’, zoals ze het zelf noemen. En na vorig jaar moesten we gewoon nog een keer terug komen. Lunchen doen we snel op de parkeerplaats voor het café, rekening houdend met de chocolade die er zo nog bijkomt.

Langzaam drinken is het devies, anders wordt het te machtig, we doen er een half uur over om de mok leeg te drinken. We zijn allebei inmiddels behoorlijk moe, dus we relaxen wat op de hotelkamer tot het tijd is om te dineren. Ook dat duurt niet lang, geen van beiden hebben we veel trek en eigenlijk willen we gewoon lekker vroeg naar bed.

Morgen ondernemen we het avontuur naar Cape Wrath en Smoo Cave, we kunnen de rust dus goed gebruiken. Lekker slapen en dan morgen gezond weer op!

See ye later!