Hiya!

Op tijd naar bed gaan is niet ons sterkste punt, zoveel is duidelijk. Gelukkig viel het opstaan nog wel mee. Het ontbijt is stiekem nog steeds te veel, maar het gaat vast een keer lukken om het helemaal op te krijgen. De ochtend begint door omstandigheden wat later dan we hadden gewild, maar tegen half 12 zijn we dan toch op weg. Snel even de auto voltanken en dan de Cairngorms op.

We hebben de tijd tegen dus de volle tour zit er niet in, maar we bezoeken wel de hulpjes van de Kerstman. Ja, hier in Schotland hebben ze daadwerkelijk een volle kudde rendieren. Bij het bezoekerscentrum zitten ook vier rendieren, en er zijn zo weinig mensen dat we de dieren rustig en uitgebreid kunnen bekijken. Het is heel interessant om deze bijzondere dieren van zo dichtbij te zien en dan vooral de pluizige geweien. In eerste instantie liggen drie van de vier heren languit hun eten te verteren, maar langzaam aan komen er nog twee in actie. Ze zijn niet schuw, maar komen ook niet echt naar ons toe. Geen enkel probleem, een rendier aaien stond namelijk niet echt op onze bucket list.

Toch staan we nog ruim een uur te kijken naar hoe de rendieren grazen voordat we weer de auto in gaan. Het volgende plan is om naar het skigebied in de Cairngorms te gaan en het treintje naar de top van de berg te nemen. Daarboven is een restaurant waar we hopen lekker te kunnen lunchen. Terwijl we er naartoe rijden vragen we ons af of er boven überhaupt iets te zien is, naarmate we hoger komen wordt de bewolking namelijk dichter. Eenmaal op de parkeerplaats wordt de beslissing voor ons genomen: het treintje is dicht. Dat maakt de keuze een stuk makkelijker. Terug de berg af besluiten we dan maar bij onze favoriete bakker in Grantown-on-Spey lunch te gaan halen.

Dat is wellicht wel een van de grootste voordelen van zo vaak in Schotland te zijn geweest; dat we inmiddels adresjes hebben. De steak pie en chicken and haggis pie smaken goed, het is precies een mooie hap tussen het ontbijt en het heerlijke avondeten wat ons nog te wachten staat. Vanaf de bakker besluiten we nog een stuk te rijden wat we al kennen, aan de andere kant van de bergkam. De route hebben we al drie keer gereden, maar altijd van zuid naar noord, dus nog niet andersom. Ook als je al weet wat er komt blijft de route verrassend, je ziet toch dingen die je eerder niet gezien hebt. Het is wat winderig op het hoogste punt, dus lang blijven we niet.

Het begint inmiddels ook al laat te worden dus we maken ons rondje af via de verschillende distilleerderijen in de Speyside. Tomintoul, Glenlivet, Glenfiddich en nog wat kleinere merken passeren de revue. Het laatste stukje kunnen we bijna dromen, maar dat is in deze omgeving helaas niet te vermijden. In het hotel wacht ons tafeltje en we genieten er weer van een heerlijke maaltijd. De jalapeños zijn iets heter dan Ewout had gedacht, maar met een rood en bezweet hoofd smikkelt hij wel alles op.

Na het avondeten is het even afwachten maar uiteindelijk begint hij dan toch, de pub-quiz. Onze herbergier vraagt ons nog of we het alleen willen proberen, of dat ons willen aansluiten bij een lokaal iemand. Stoer proberen we het zelf. We komen nog best een eind en alhoewel de eindscore niet hoog is, zijn we ook niet als laatste geëindigd. Het levert ons wel een avondje kletsen met de lokale huisarts en zijn vrouw op. Voor we het weten wordt de laatste ronde afgekondigd en beseffen we ons dat het verslag weer een latertje wordt. Sorry maar helaas, hou er alvast maar rekening mee dat het morgen niet veel beter is!

See ye later!