Hiya!

Prima bed, prima kamer, prima ontbijt. Jammer dat dit hotel niet in Schotland staat, maar in het veel te drukke Lancaster, anders waren we zeker terug gekomen. Het is even puzzelen of we de auto voor de deur kunnen krijgen om de auto in te laden, maar uiteindelijk is het sneller om zelf maar naar de auto toe te lopen. Het kost wat moeite, navigeren en het richtingsgevoel van een postduif hebben, maar dan zijn we de stad uit.

Traditiegetrouw vermijden we snelwegen en met wat creatief kaartlezen komen we op een wit weggetje door het Forest of Bowland. Een verrassend mooi stukje bosachtig landschap met loslopende schapen, en dat zo vlak buiten de stad. Nog een klein beetje afkicken van Schotland door de veeroosters, krappe bochtjes en veel te hard rijdende locals.

De bewegwijzering laat hier en daar wat te wensen over dus we rijden niet helemaal de route die we hadden uitgepland, maar we gaan nog steeds in de goede richting. We willen het drukke Manchester graag vermijden, helaas is de door ons uitgezochte route nog niet genoeg om Manchester heen. De ene stad sluit naadloos aan op de volgende en voor ons gevoel komen we de stad nooit meer uit.

We stoppen kort in Middleton voor een speciale winkel, maar we zijn ook blij als we de Greater Manchester Area achter ons kunnen laten. Dat kost iets meer moeite dan gehoopt. Iets met 1 keer een bord plaatsen en daarna nooit meer. Geen gehoor rechtdoor werkt hier ook niet altijd en je kunt gerust rechtdoor rijden en ineens op een weg met een compleet ander nummer uitkomen. Irritatiefactortje. De omgeving is ook niet echt inspirerend te noemen, veel van deze plaatsen zijn vervallen en voelen aan als een slechte achterbuurt.

Toch laten we uiteindelijk Manchester achter ons en rijden we het Peak District National Park in. Om wel een beetje op de route te blijven, houden we het park links van ons en rijden we er niet echt doorheen. Het is hier en daar wel mooi, maar niet noemenswaardig. In het dorp met de bijzondere naam Chapel-on-le-Frith stoppen we bij de Morrisons voor lunch. We zijn allebei wel redelijk gaar en klaar met onze transitiedag. Het is nog ongeveer 40 mijl naar Derby, toch doen we er bijna 2 uur over.

In elk dorpje moet je weer op de rem voor de snelheidsbeperking, en in bijna elk dorp wordt er wel aan de weg gewerkt. Stoplicht aan beide kanten en om de beurt langs de werkzaamheden. Zeker rond de middagspits kost dit aardig wat tijd. We zijn dan ook blij als we Derby eindelijk binnen rijden. Met alle kleine straatjes en het vele verkeer is het even goed zoeken en opletten, maar dan zien we ons hotel. We draaien de straat ernaast in en zien een grote parkeergarage. Dat is mooi, kunnen we daar de auto parkeren, lekker dichtbij.

Het hotel blijkt alleen een echte pub te zijn, met naast het pand een paar kamers achter een anonieme rode deur. Drie trappen op en recht aan de drukke weg onder ons, maar de kamer is verder prima. We kunnen in deze pub niet eten dus we moeten op zoek naar iets anders. Om de hoek zit de hoofdstraat van de stad en die lopen we een stuk af op zoek naar iets.

Uiteindelijk besluiten we de pub het dichtst bij ons hotel in te gaan. De oudste pub van de stad en het is aan alles te zien. Kleine aaneengeschakelde kamers en overal gangetjes. We zoeken een plekje en bestellen ons eten. Het smaakt prima en we krijgen ook de soundcheck van de band buiten op het terras mee.

Net na ons eten begint de pub echt vol te stromen en als de band begint is het af en toe zelfs dringen. Niet veel later gaan wij terug naar de pub van onze kamer en doen daar nog een paar drankjes. In de muziekruimte een deur verder, horend bij de pub maar met entreegeld, treedt een coverband van U2 op. Af en toe krijgen we er wat van mee, maar verder kunnen we rustig zitten. Het is hier ook best druk, maar iets minder klein en dat scheelt al.

Deze dag is ons allebei een beetje tegengevallen en hoe kun je dat beter omvormen dan nadenken over de volgende vakantie. Hoeveel er morgen nog van over is valt nog te bezien, voor nu hebben we een leuke avond gehad. Nu nog een lekker kopje thee voor het slapen gaan en dan morgen naar onze laatste slaapplaats, Londen. Laten we hopen dat het een iets minder vervelende dag wordt.

See ye later!