Hiya!

Stiekem zijn we gisterenavond iets te laat naar bed gegaan en viel het een klein beetje tegen om vandaag op tijd op te staan. We pakken onze spullen alvast in en gaan naar beneden voor het ontbijt. Het duurt even voordat de dame van het hotel doorheeft dat we er zijn, maar het ontbijt smaakt er niet minder door. Na een laatste gesprek met de eigenaar checken we uit en stappen we de auto weer in. De vorige avond hadden we al besloten in een keer naar Claonaig te rijden, alwaar we de ferry op gaan naar Arran. Toen wisten we nog niet hoe slim die beslissing was.

Op de doorgaande route is het wat druk, rijdend in een treintje achter weer een tourbus. Langzaam rijden we Kintyre op en net zo langzaam begint er mist op te trekken. Door het langzame tempo doezel ik op een gegeven moment weg terwijl Ewout doorploegt door de mist. Ik word pas wakker als we in de rij staan voor de ferry. Onderweg is de mist dikker geworden en heb ik blijkbaar niets gemist. Dat scheelt dan weer.

Pas als we echt stil staan overzien we de situatie. De ferry vaart op dat moment niet vanwege de mist en een update volgt om half 12, zegt het matrixbord ons. Op dat moment is het al half 12 geweest en hopen we maar dat er meer info komt. In de rij staat een Nederlandse camper en algauw raken we aan de praat. Wij komen net aan, zij staan er al even. Volgens een van de andere wachtenden moet er een ferry onderweg zijn, maar we durven er niet op te vertouwen. Langzaamaan raken de anderen ook betrokken bij het gesprek. Een mevrouw hangt aan de telefoon met het ferrybedrijf maar die heeft geen informatie.

Dan blijkt dat er een meneer in de rij staat die van het eiland is, maar dat niet alleen, hij hangt aan de telefoon met zijn zus op de ferry. Die zeker weten hierheen komt, en dan waarschijnlijk ook weer terug gaat. In de verte horen we inmiddels een misthoorn en heel langzaam doemt de ferry op uit de mist. Binnen 10 minuten is de boot uitgeladen, staan wij er op en varen we. Gelukkig, we komen in ieder geval op het eiland. Scheelt een hoop geregel en gedoe.

Achteraf blijkt het ook de laatste ferry te zijn geweest die vanaf Claonaig (of Lochranza aan de kant van Arran) heeft gevaren. De grotere ferry, van Brodick naar Ardrossan (die we terug nemen) heeft voor het grootste deel van de dag wel gewoon gevaren. Je vormt wel een band, zo wachtend op een boot die misschien wel, misschien niet gaat. Op de boot kletsen we nog wat tussen de misthoornsignalen door en de tocht is sneller voorbij dan we hadden verwacht.

Op het eiland zelf is het weer verder prima en nog geen 200 meter voorbij de ferry stoppen we alweer om de ruïne van Lochranza te bekijken. Het is maar klein dus snel genoeg stappen we weer in. Het is inmiddels iets later dan gepland, dus we doen een oriënterende route over het eiland. In de grootste plaats Brodick stoppen we voor een late lunch. Het is een heerlijke 18 graden met zon, geen vleugje mist te zien.

Anders is het zodra we de weg dwars over het eiland nemen en de hoogte in gaan. Het ene moment zon, het andere dikke mist. Raar weer, zouden we thuis zeggen. Rond een uur of vier zijn we het eigenlijk wel zat en gaan we richting hotel. Door de slechte wegen en de soms dikke mist duurt het nog even voor we er zijn. Op een hoger punt zien we onder ons de deken van mist over de vallei hangen. Vanaf hier lijkt het wel sneeuw, 300 meter verder zitten we er weer midden in. Dan een bord, 20% helling. In de mist, lage versnelling en door het voorzichtig doen rijden we bijna het hotel voorbij. Onderaan de helling, in de bocht staat onze slaapplaats. We parkeren de auto en checken in.

Ewout is zo moe dat hij een dutje gaat doen, ik geniet van de voorbij trekkende mist met een kop koffie op het terras. Het is niet koud buiten en het is mooi om de witte wieven voorbij te zien trekken. Tegen het avondeten begrijpen we uit de verhalen om ons heen dat ook de grote ferry gestopt is met varen en veel mensen zitten vast op het eiland. De bardame vertelt ons dat het niet heel vaak voorkomt en ze vermoedt dat het overmorgen wel over zal zijn. Laten we hopen dat we woensdag het eiland afkomen, gelukkig hoeven we er ons morgen nog geen zorgen over te maken.

Hopelijk zien we morgen wel iets meer en valt het mee met de mist. Anders hebben we gewoon een reden om nog een keer terug te komen. Nu nog een slaapmutsje en dan lekker naar bed. Iets eerder dan gisteren, we willen morgen de hele dag benutten. Er is genoeg te zien hier op het eiland, nu hopen dat we het ook kunnen zien.

See ye later!