Dia dhuit!

Damn, dat was gezellig gisteren! Het resulteerde er wel in dat we iets later naast ons bed stonden dan gepland. Als eerste moesten nog de boarding passes voor de terugvlucht uitgeprint worden, maar de beschikbare computer met printer wilde absoluut niet meewerken. Uiteindelijk bood de receptie een helpende hand, en waren we verzekerd van een incheckloze vlucht.

Ingepakt en al dus op zoek naar wat te ontbijten, wat ons uiteindelijk weer bij Ann’s Bakery bracht. Met de nodige vertragingen bij elkaar opgeteld besloten we alleen wel dat we ons laatste-dag-plannetje naar de prullenbak moesten verwijzen. St. Stephen’s Green komt dus een volgende keer aan de beurt.

Een wandeling rondom O’Connell Street was dus het gevolg, al gaf ons dat wel de gelegenheid om het standbeeld van James Joyce op de foto te zetten, het niet toeristische alternatief voor Molly Malone. Ook het General Post Office (Árd-Oifig an Phuist) kon nog even goed vastgelegd worden. Dit gebouw diende tijdens de Paasopstand van 1916 als hoofdkwartier van de opstandleiders en is helemaal herbouwd na de daadwerkelijke onafhankelijkheid van Ierland, zoals met wel meer gebouwen in de buurt gebeurd is.

Na wat rondslenteringen besloten we nog een bak koffie te halen voordat we de Airlink weer zouden nemen. Wederom bij Ann’s Bakery, maar dit keer in de originele bakkerij in Mary Street. De winkelstraat er naartoe was al een stuk minder druk, maar rustig was het nog niet te noemen.

Iets vroeger dan gepland stapten we de Airlink in en gingen we richting het vliegveld. Onderweg konden we nog wat mooie plaatjes schieten alvorens we de hel van het vliegveld weer ondergingen. Met uitzicht op de vliegtuigen werd een laatste pint Guinness genoten en nog een broodje als lunch genuttigd. Toen op zoek naar een rookruimte, deze bleek uiteindelijk aan de andere kant van de andere (en veel drukkere) terminal te zijn.

Een paar frustraties en nog wat meters in de benen verder liepen we uiteindelijk weer terug naar de gate. Volgens de borden begon het boarden vanaf 16:10, en gezien op de heenreis de tijd op de boarding pass het sluiten van de gate was, zorgden we dat we er op tijd waren. Nu bleek het dus het begin van het boarden te zijn. De wachttijd hebben we gelukkig op kunnen vullen met het schieten van wat plaatjes van vliegtuigen.

De terugvlucht zelf verliep, op wat gehannes met de handbagage van onze collega reizigers na, prima en even voor achten stonden we weer op Nederlandse bodem. Al met al hebben we een leuke trip gehad, maar als stad vinden we Dublin voor ons minder geschikt. Het nodigt niet echt uit om buiten de gebaande paden te gaan, en dat is toch iets wat wij graag doen in een stad, gewoon een beetje slenteren en hopen dat je wat leuks tegenkomt. Gelukkig voeren de pluspunten de boventoon, met de Celt Bar in Talbot Street als hoogtepunt.

Go dtí an chéad uair eile!