Hallo/Dobry den/Witaj,

Omdat je toch vrij bent blijf je nog wel eens wat te lang liggen ’s ochtends, zo ook deze ochtend. Daarbij was het weer niet je van het en hadden we de dag van gisteren nog in de benen zitten, dus wederom een wisseling in het programma. De trip van vandaag leidde daarom naar Löbau en Cunewalde.

Als eerste naar de Löbauer Berg. Bovenop deze heuvel van 450 meter staan twee torens: 1 flinke TV-mast en een gietijzeren uitkijktoren van 28 meter hoog. Dat laatste is uiteraard een lokale toeristische attractie. Wij de berg op en wat blijkt: laatste 300 meter naar de top afgesloten omdat er ’s middags een lokale wielerkoers bij de toren zou finishen. Wij weer een stukje terug om op een wandelkaart te kijken hoever het nog naar de toren zou zijn. Dat leek ons prima te doen, dus de auto uit en lopen maar. De eerste 100 meter liep best bergaf, met als gevolg dat de laatste 200 meter flink klimmen was. An sich geen probleem, maar een beetje medelijden met de wielrenners kregen we wel, het liep goed stijl omhoog.

Op de top van de berg posteerde Chantal zich bij de Gaststätte met een kop koffie en ging Ewout de hoogte in. Bovenaan de toren was er een prachtig uitzicht, alleen jammer dat het wat nevelig was. Eenmaal weer beneden nam Ewout ook nog een koffie en daarna gingen we op naar het stadje zelf.

Een parkeerplaats was snel gevonden en met een schokkende € 0,40 per uur niet duur. We liepen rustig richting de oude markt, tussen alle kermisattracties door. Vanaf vandaag zijn er de jaarlijkse stadfeesten en de opbouw was in volle gang. Vlak voor de markt doken we nog even de VVV in om een ansichtkaartje en een stadsplattegrond te regelen. Dit kwam ons te staan op een uitgebreid verhaal over wat er allemaal in Löbau te zien was, waarbij Ewout en passant door de vriendelijke dame ook nog even voor gek werd verklaard dat hij de toren had beklommen.

Een hoop informatie rijker liepen we verder door het centrum. Löbau is een klein leuk stadje en na de terugweg buitenom haalden we bij de lokale vakslager een broodje Bratwurst. Achteraf bleek de uitleg dus praktisch langer dan de wandeling door de stad zelf. Nu de maag weer gevuld was gingen we op zoek naar de Bieleboh en Czorneboh, een tweetal oude vulkanen met mooie uitzichten in de buurt van Cunewalde. De ingang naar de Czorneboh was “gesperrt”, en vlak bij de Bieleboh bleek dat je voor dat uitzichtspunt een kilometer zou moeten klimmen. Nu wilden wij morgen graag nog de Bastei beklimmen/bewandelen, dus besloten wij deze even links te laten liggen, ook omdat het uitzicht gezien het weer waarschijnlijk tegen zou vallen.

Dus dan maar de creatieve route terug, en omdat de navigatie ons via de al bekende wegen terug richting supermarkt stuurde besloot Ewout om zijn eigen richtingsgevoel te laten spreken, en met een hoop mooie, soms zelfs nauwelijks begaanbare weggetjes wisten we onze middag goed te vullen. Omdat de weg slechts plaats gaf aan anderhalve auto kwam ook ons rijden op de achterafwegen in Groot-Brittannië weer van pas, en zodoende waren we wat minder vlot weer in Zittau voor de boodschappen.

Gezien de nukken van het koken op elektrische pitten met de pannen die we tot onze beschikking hebben besloten we wederom voor de Bratwurst te gaan. De rest van de lokale vleesspecialiteiten is namelijk of gepaneerd (en dus ongeschikt voor de pan die we hebben) of van die grootte/aard dat het voor minimaal 6 personen is.

Gelukkig bestaat er dan nog iets als bratwurst, en dat gaat perfect in de pan die we wel hebben. Inmiddels is het avondeten weer achter de kiezen en gaan we er voor zorgen dat we morgenochtend fris en fruitig op tijd opstaan om de Balei te beklimmen. Het weer belooft in ieder geval mee te werken. Alleen dat fris en fruitig valt wellicht nog te bezien..

Guten abend!/Dobry vecer!/Dobry wieczór!