De laatste dag op het Britse vaste land en we hadden geen idee hoe we die door gingen brengen. Tot aan het ontbijt stond het vast en daarna was het de tijd overbruggen totdat we de boot op mochten. Na afscheid te hebben genomen bij onze laatste B&B de weg weer op en grofweg in de richting van Milton Keynes.

Doordat we vandaag alle tijd hadden besloten we richting het circuit van Silverstone te gaan en eens rond te kijken of we wellicht iets van het circuit konden zien. Aangekomen bij het circuit konden we wel een kopje koffie drinken bij het visitor center, maar verder bar weinig zien van het daadwerkelijke circuit. Wel nog even langs het hoofdkantoor van Force India kunnen rijden maar dat was het wel zo’n beetje. Ach, we hebben in ieder geval koffie gehad.

Doorgereden besloot ondergetekende te gaan navigeren in de richting van Silsoe, over een aantal binnendoorwegen. Hier konden we, op de laatste dag, nog naar Wrest Park met onze English Heritage Pass. Het betreft hier een landhuis met mooie tuinen en uitgebreide wandelpaden. Een in onze ogen kleinere versie van Vaux-le-Vicomte. De zon scheen weer en dat maakte de wandeling door de tuinen erg prettig en rustgevend. Na heerlijk relaxed in de zon gelopen te hebben de auto weer in en eens zien wat we de rest van de tijd gaan doen.

Met zo veel mogelijk binnendoorweggetjes begon de tijd langzaam voorbij te gaan. We zijn nog even in het schattige plaatsje Thaxted gestopt om een paar foto’s van een mooie kerk te maken. Eenmaal in de buurt van Braintree en Colchester begon het verkeer wat drukker te worden en kwamen we hier en daar in de file terecht. Normaal erg vervelend, nu doodde het wel de tijd. Helaas deed het niets voor onze gemoedsrust en we begonnen beiden steeds verveelder te raken. Dat gecombineerd met algehele moeheid en het gevoel nu wel naar huis te willen, werden de grapjes steeds slechter, de humor steeds droger en het meezingen met de radio steeds valser. Zeer vermakelijk voor ons, maar vast rare taferelen voor de andere automobilisten.

Ondertussen kwamen we steeds dichter in de buurt van Harwich en nog steeds met te veel tijd op handen. Kort nog even gestopt bij de Mistley Towers, maar niet lang genoeg om echt nuttig te zijn. We besloten door te rijden en op zoek te gaan naar onze laatste pub voor een avondmaaltijd.

De laatste kilometers voor de haven werd de omgeving steeds depressiever en de hoeveelheid pubs steeds schaarser. Eenmaal in Harwich bleken er wel een aantal pubs te zijn, maar geen van allen serveerde ook eten. Anders dan nog een paar afhaalrestaurants is er weinig in de havenstad, en dat wat er was, was ook nog eens gesloten. Dan maar iets terug rijden en hopen dat we alsnog iets tegenkomen.

In Little Oakley hadden we pas geluk, en pub die open was én eten serveerde. Snel de auto geparkeerd en lekker even de pub in. Het eten was bij Ewout prima, bij mij viel het tegen. Gelukkig hebben we wel nog even lekker kunnen relaxen en is het bijna tijd voor de afvaart.

We besloten maar naar de haven te rijden en eventueel daar te wachten tot het inschepen zou beginnen. We hebben nog genoeg leesvoer bij ons om onzelf nog even te vermaken maar dit bleek niet nodig. Eenmaal door de controle waren ze allang begonnen met inschepen en stond de auto vrij snel op het dek in de boot geparkeerd. Heerlijk snel en ten minste niet meer na hoeven denken over de tijd en wat we verder nog gaan doen. Spullen op de kamer gedropt, dit keer met uitzicht op zee. Een patrijspoort van zo’n 1,5 meter in doorsnee geeft ons zeer mooie beelden, als we morgen aankomen uiteraard.

Nadat we een rondje door het schip hadden gelopen, zijn we met een drankje buiten op het dek gaan zitten en kletsen tot we zouden afvaren. Tegen de tijd dat we moesten afvaren was de crew bij lange na nog niet klaar met het opladen van alle opleggers en trucks, en werd de uitloop qua tijd steeds groter. Het publiek op de railing groeide ook gestaag, maar het was dan ook machtig interessant om te zien hoe ze al die vracht op dat schip gepropt krijgen. Uiteindelijk voeren we uit met twee uur vertraging, we zullen daardoor waarschijnlijk wel later aankomen in Hoek van Holland.

Nu rest ons alleen nog een heerlijke nacht op open zee en morgen wakker worden met uitzicht op diezelfde zee. Na aankomst is het niet ver meer naar huis en waarschijnlijk zijn vooral onze katten blij om ons weer te zien. Het was een lange, maar zeer leuke vakantie, met veel verschillende aspecten. Het verblijven in B&B’s is ons, op wat kleine dingen na, goed bevallen en we zijn er beide over eens dat we veel gezien en beleefd hebben. Dit was zeker niet onze laatste vakantie op het Britse land, maar wellicht wel een andere regio. Voor nu alleen nog: Until we meet again!

Cheers!