Enigszins bijgekomen van de gezellige avond in de pub waagden we ons aan het ontbijt. Voor het koude en drank gedeelte was er een buffet en de warme componenten werden vers bereid, tot zover een verbetering ten opzichte van het Yarnmarket hotel. Daar hielden de verbeteringen helaas op, de toast kon je iemand zijn hersens mee inslaan en de scrambled eggs waren net zo smakeloos als het hotel zelf. Het verbaasde ons echter dat er nog zoveel Engelsen aanwezig waren, blijkbaar zijn ze hier nog erger gewend. Daarbij was de prijs voor een kamer slechts £ 100,-.

Na het ontbijt dus maar snel de auto in en op weg in de richting van onze volgende slaapplaats. Helaas regende het en dat zou totaan het avondeten zo door blijven gaan. De bedoeling was om de steencirkel van Avebury te bezoeken, een oudere en grotere broer van Stonehenge, waar je ook nog eens langs/doorheen mocht lopen. Het kostte niet al te veel tijd om er in de buurt te komen, ondanks de gebrekkige bewegwijzering in Bristol, en we besloten dan ook om eerst een korte stop te maken. Gezien we niet zo best geslapen hebben, hadden we allebei wel trek in koffie, deze werd gelukkig gevonden in een klein winkelcentrum in Chippenham.

Omdat het een bank holiday is, was de parkeerplaats gratis, en ook de koffie was goed, dus we waren tevreden. Eenmaal weer buiten bleek de regen een tikkeltje intenser geworden te zijn. Maar daar laten wij ons niet door tegenhouden, dus verder naar Avebury.

De steencirkel van Avebury is een flinke cirkel, zelfs zodanig groot dat het dorp zich gedeeltelijk binnen de cirkel bevindt en je tweemaal een B-weg moet oversteken om bij de volgende sector te komen. Wat opvalt is dat de stenen van de cirkel ook een stuk minder gepolijst zijn dan die van Stonehenge; ze verschillen in grootte en vorm, waar die van Stonehenge voornamelijk balkvormig en groot zijn.

De regen was inmiddels weer iets intenser geworden en er kwam een straf windje bij, dus na de omtrek van de cirkel gelopen te hebben waren we allebei redelijk doorweekt en stapten we weer de auto in, het een en ander uitgespreid over de achterbank om te laten drogen. Nadeel daarvan is wel dat de voorruit om de haverklap beslaat en zo’n koude blazer is dan vrij vervelend als je het zelf koud hebt.

Inmiddels werd het ook tijd voor lunch, dus werd er een supermarkt gevonden in Wantage. Met vers gebakken stokbrood en een pot worsten creëerden we onze eigen hotdogs. Eenmaal achter de kiezen kwamen we erachter dat we niet zo heel ver meer moesten, dus dat we waarschijnlijk iets te vroeg aan zouden komen. Maar omdat de regen nog steeds aan bleef houden en er niks boeiends in de directe omgeving te vinden was, hadden we geen andere keus. Onderweg probeerde Ewout nog even richting het terrein van het Williams F1 team te rijden maar kwam direct een toegangspoort tegen, dus weer direct rechtsomkeert.

Iets voor vieren kwamen we aan bij gelukkig weer een B&B. We werden vriendelijk ontvangen en werden onze kamer gewezen. De spullen binnengebracht besloten we even te gaan rusten totdat het tijd zou zijn om wat te eten te gaan regelen. Na een kort schoonheidsslaapje gingen we op zoek. De regen was er nog steeds en de plassen waren zo groot dat we een flink gedeelte van de weg continentaal rechts reden.

Uiteindelijk vonden we een pub bij de lokale RAF-basis. Het eten was weer overdadig en de lokale ale was volgens Ewout weer prima te doen. Vandaag besloten we om weer eens een toetje te delen, één per persoon is nog steeds niet te doen, maar nog steeds zijn de ‘puddings’ wel heel erg lekker. En een pubavond zou geen pubavond zijn als we niet uiteindelijk in gesprek raakten met een paar locals over voetbal en waar we vandaan kwamen.

Morgen gaan we een dagje Oxford doen en dan komt onze laatste nacht op het Britse eiland er alweer aan, het wordt al bijna tijd om de foto’s uit te gaan zoeken.

Cheers!