We mochten vanmorgen heerlijk uitslapen. Half tien aan het ontbijt en elf uur weg. Vandaag werd er gegolfd en het eerste plan was om ’s morgens met zijn allen naar Plettenberg Baai te gaan. Nu hadden wij inmiddels wel genoeg van het vroeg opstaan dus het plan werd veranderd. De golfers zouden met een taxi naar de golfbaan en de rest ging met de bus naar Plett.

Het was erg druk in de ontbijtzaal maar het eten was wel lekker. Heerlijk om weer een gewoon vol ontbijt te kunnen eten. Nog even rustig bij het zwembad uitbuiken na het ontbijt en rond 11 uur naar de bus. We werden uitgezwaaid door de golfers, waardoor het enigszins als een schoolreisje voelde.

Rond Knysna was het erg druk van de Zuid-Afrikaners op weg naar de Waterfront van het dorp. Een strand hebben ze hier niet, wel in Plett. Logischer zou zijn als iedereen in de file stond voor het strand, maar wellicht ligt dat aan ons. Weer een stukje terug over de tuinroute, nu alleen een andere afslag. Vanaf de weg zagen we de baai schitterend voor ons liggen, met het gele zand en het zeer blauwe water van de Indische oceaan. Eenmaal dichtbij het centrum werd het een stuk drukker op de weg. Het is nog geen Scheveningen op een mooie zondagmiddag, er was nog strand te zien, maar het leek er wel op.

Door een miscommunicatie reden we direct door naar het strand, waar we weer rechtsomkeert maakten en boven afgezet werden. De afspraak werd gemaakt om om vier uur beneden bij het strand weer opgepikt te worden. Na de nodige plichtplegingen bij de pinautomaat werd er een restaurant voor koffie gezocht. Al lopende kwamen we langs een boekwinkel en daar moest toch even naar binnen gegaan worden. Tristen en Tirsa wilden toch wel erg graag naar het strand, (wij verklaren ze voor gek, maar ja) en splitsten zich af van de groep. De rest toog naar een koffiezaakje en genoot van een kop koffie, in de schaduw kijkend naar Main Street.

Katja wilde graag nog wat rondshoppen voor souvenirs en nam haar dochter mee. Ons overgebleven drietal besloot om nog even te blijven zitten, alvorens wat langs de winkeltjes te slenteren. Het centrum van Plettenberg Baai is niet erg groot waardoor we vrij snel aan het einde waren. Geen van ons had behoefte aan het strand, liever maar ergens lunchen.

Binnen de kortste keren werd een restaurant gevonden en vlijden wij ons neer in de schaduw. Met wederom uitzicht over Main Street was het leuk mensen kijken. We bestelden pizza voor de lunch en kletsten wat. Naast ons voltrok zich inmiddels een kleine wereldramp. Een vader met drie jonge dochters wilde met spoed nog even lunchen. In een moment van onoplettendheid smeerde de jongste chilisaus over haar gezicht, in haar ogen en likte vervolgens haar vingers af. Binnen een paar seconden begon de chili zijn werk te doen en het meisje te krijsen. Dat de saus over het eten moest en niet in je gezicht zal ze inmiddels wel onthouden, maar de stress was er niet minder om. Vader probeerde van alles, slokken melk, tissues met melk op het gezichtje, maar het meisje bleef krijsen. De oudste twee begonnen ondertussen aan de pizza, wat ontredderd door hun zusje. Ober en eigenaar probeerden ook nog wat maar het mocht niet baten. De complete hulpeloosheid was ondertussen van vaders gezicht te lezen. Tot de eigenaar met de oplossing kwam. Een ijsje werd gegeven en vrij snel bedaarde ze. Die zal zich de volgende keer wel twee keer bedenken.

In de tussentijd had Lourence zich bij ons gevoegd en na de koffie konden we zo instappen om de rest te gaan halen. Eenmaal compleet weer op naar de lodge. Het diner was geregeld voor half acht dus er waren wat uurtjes over. Wat zwemmen, lezen en slapen tot het eten. Dat werd iets verlaat doordat Lourence de golfers moest halen. Blijkbaar rijden de taxi’s hier maar tot vijf uur, wat best lastig is als je pas om zes uur klaar bent.

Het diner was gereserveerd bij 34, aan de Waterfront in Knysna. Na wat gedoe om een missende reservering konden we om kwart over acht aan tafel. De tent was afgeladen en dat was goed te merken. Het duurde aardig lang voor we onze bestelling op konden geven, waarna we hem een kwartier later nog een keer konden geven omdat de ober zijn briefje met bestellingen was verloren.

We hoopten dat het eten goed was, want rond tien uur werden de voorgerechten pas uitgeserveerd. Uiteraard niet tegelijkertijd want dat had praktisch geweest. Drankjes waren een keer uitgeserveerd maar daarna werd het opnieuw bestelde compleet vergeten. Onze ober had zichtbaar stress en alles ging tergend traag. Even voor half elf dan eindelijk het hoofdgerecht, gelukkig was het wel erg lekker. Toen er na het toetje en de rekening naar de bus gelopen werd was iedereen zichtbaar moe. Een leuke tent met goed eten, maar een belabberde service. Kennelijk wordt het getolereerd maar aan ons is het niet besteed.

Gelukkig mogen we morgen uitslapen en begint de reis naar Addo pas om tien uur. Maar voor onze laatste reis naar een nieuwe bestemming eerst lekker slapen. Tot môre!