Een dag eerder dan gepland, dat is nooit erg. De reis begon deze ochtend om half zeven. Helaas een half uurtje later dan vooraf bepaald, maar om jezelf nu zeiknat te laten regenen als je de bagage aan het inladen bent.. Nu wel even iets langer de tijd gehad om wakker te worden en koffie te drinken, dat zouden we nog nodig hebben. Uiteraard onze katten gedag geknuffeld, alles in goede zorgen achterlatend. Tussen de buien door snel de auto in. Voor dat we de snelweg op gaan nog even tanken bij ons eigen tankstation en dan; gas er op!

Tot aan de grens met Duitsland weinig te beleven, we hebben het gelukkig nog niet vaker gereden. Het is wel de eerste keer dat we midden in de zomer weg gaan met onweer, windstoten en bijna horizontale regen. Bij de grens was het inmiddels weer droog. Althans, dat is mij verteld. Ik ben bij Amersfoort in slaap gevallen en over de grens pas weer wakker gemaakt. Half zes opstaan is totaal niet mijn ding. Mijn beurt om het stuur te nemen en de regen was inmiddels weer begonnen. Een uur in mijn shift besloten we koffie te gaan halen en ook maar gelijk te tanken. Benzine is hier aan de snelweg al aardig goedkoper, laat staan in de dorpen. Gelukkig was de koffie ook goed te doen.
Vlak nadat Ewout het stuur weer overgenomen had stopte het met zachtjes regenen. Het kwam letterlijk met bakken uit de hemel. Rijen met vrachtwagens achter elkaar en ouderwets asfalt wat geen water afvoert. Oftewel; nul zicht, te hard rijdende Duitsers om je heen, heel erg veel water en heel erg veel ruitenwis- bewegingen. Recipe for disaster zoals de Engelsen dat zo mooi kunnen verwoorden. Het enige wat je kunt doen is zo veel mogelijk rechtuit rijden, en verder heel hard hopen dat er niet ineens een auto stil staat. Langzaam aan begonnen wij verder voor de storm uit te rijden, totdat we zo waar even een droge periode hadden. De paars-zwart-grijze muur achter ons zag er nog steeds onheilspellend uit maar dat is geen groot probleem.

Even voor Magdeburg besloten we kort van de snelweg af te gaan. Hier is een vrij groot overblijfsel van de Oost-Duitse grensovergang bewaard gebleven. Beter gezegd, de gehele grensovergang bestaat nog, er is nu alleen een hek omheen gezet en men noemt het een museum. Later bleek dat dit checkpoint Alpha heette in de tijd. Indrukwekkend is het wel, in ieder geval van een afstand. Het kon ook iets te maken hebben gehad met de donkere lucht die ons inmiddels weer begon in te halen. Zodra we dan ook weer in de auto zaten had de storm ons reeds ingehaald en begon het waterverhaal opnieuw.
Gezien we door de regen aardig wat vertraging hadden opgelopen, probeerden we tijd terug te winnen. Heel veel zijn we niet meer gestopt. We hadden van te voren bepaald dat we langs Konzentrationslager Sachsenhausen zouden gaan. Als onderdeel van ons project vonden we het een mooie gelegenheid om het kamp te bezoeken.

Sachsenhausen is een van de langst gebruikte kampen van de tweede wereldoorlog. Gebouwd in 1936 en gebruikt tot 1950. Tot aan 1945 zaten hier gevangenen van het Hitlerregime, daarna werd het een speziallager van de Sovjet-Unie. Met de oprichting van de DDR sloot Sachsenhausen en werd het grotendeels gesloopt. Tot het in 1961 opengesteld werd als museum. Vanaf de parkeerplaats loop je richting informatiecentrum door een opengebroken muur. Vreemd is het dat je door het infocentrum moet voordat je richting de ingang van het daadwerkelijke kamp kunt. De toegang is gratis, alleen de audiotoer kost je geld. En eventueel als je een kaart van het complex wilt hebben betaal je vijftig cent. Overigens raad ik je af om een audiotoer te nemen. Bijna iedereen met een audiotoer gaat op de meest vreemde plaatsen stil staan en blijft daar dan ook gelijk tien minuten staan. Daarbij is de audiotoer een groot soort grijze telefoon die je strak aan je oor moet houden.
Ik denk dat ik niet veel meer uitleg hoef te geven. Flatteus is het niet.
Het is een kleine wandeling om van het infocentrum naar de daadwerkelijke ingang van het kamp te komen. De ingang is zeer indrukwekkend, gezien de poort is bewerkt met de zeer bekende spreuk ‘Arbeit macht frei’. Als je naar binnen loopt is pas te zien hoe groot het complex eigenlijk is. En wat een vreemde vorm het heeft. Het gehele kamp is gebouwd in een driehoeksvorm. Gelijk binnen is het al een indrukwekkende gewaarwording. Anders dan Auschwitz kun je de zijden van het kamp zien, maar door de grote lege ruimte is het heftig. Een aantal barakken zijn blijven staan, hierbinnen bevinden zich de exposities over het leven in het kamp. Wat ons gelijk opviel binnen de barakken is dat het er benauwd warm is. Ook de muffe geur blijft erg hangen. Veel is er niet over van het kamp, maar juist dat maakt het indrukwekkend. Twee barakken en de gevangenis zijn we in gelopen. Daarna konden we de warmte en de muffe lucht niet meer aan. Bijzonder om te zien is dat er zo veel documentatie is overgebleven van het kamp. Transportlijsten, overlijdensaktes, dagboeken en tekeningen. Vanuit de barakken doorgelopen naar het monument in het midden van het kamp. Erg mooi en vooral hoog.

Vanuit hier is ook het Russische gedeelte van het kamp zichtbaar. Doorgelopen kwamen we uit bij Station Z. Het beruchte deel van het kamp waar de gevangenen werden omgebracht. Hier bevonden zich de galgen, de gaskamer, de executiegreppel en het crematorium. Eenmaal aan de rand vraag je je af hoe veel kogels er nog in de muren zitten, en hoeveel liters bloed er de aarde in gesijpeld zijn. Het bezoeken van een concentratiekamp is geen leuk dagje uit, en je moet er dan ook goed op voorbereid zijn. Anders dan sommige van onze landgenoten die hun kinderen opdracht geven even leuk te poseren en te lachen bij het toegangshek met de spreuk. Het was weer een enerverend bezoek, maar achteraf wel blij dat we er heen gegaan zijn. Zodra we in de auto zaten begon het weer met regenen dus dat was weer mazzel.
Gelukkig was het vanaf Sachsenhausen niet ver meer naar de plaats van bestemming. Even oponthoud in Berlijn, maar dat was te verwachten. ’S Avonds heerlijk bij de Italiaan om de hoek gegeten en vroeg naar bed. Morgen een volle en drukke dag, dus de slaap zullen we nodig hebben.