Buon Giorno!

Onze laatste dag Italië. Het enige wat ons nog restte was ontbijten, inladen, betalen en naar Rome. Gezien we de avond tevoren al waren ingepakt, was inladen een kwestie van de auto voorrijden. Snel was ook dit gebeurd en konden we richting restaurant voor het ontbijt. De eieren waren dit keer nog wel warm dus dat was een bonus. Na het ontbijt de rekening betalen en de auto in op weg naar Rome.

Eerder was al besloten de SS1 te nemen naar Rome, niet alleen maar saaie autostrada maar ook wat zien onderweg. Het eerste deel tot aan Grosseto was nog voornamelijk bergweggetjes, daarna werden het vlakke wegen. Gezien de reis erg voorspoedig ging besloten we koffie te drinken langs de weg, zo konden we ook even de benen strekken. Na de koffie nog even van de hitte genieten, het was rond de 25 graden namelijk.

Rond het middaguur waren we inmiddels zo ver dat we besloten te lunchen in Civitavecchia. Een havenstad aan de kust, waar oma en Ewout al eens van boord zijn gekomen tijdens een cruise. De stad ingereden bleek er iets aan de hand te zijn in het stadje, gezien de drukte en afgesloten straten. Dit gecombineerd met de warmte en de files voor de parkeerplaatsen besloten we verder te rijden naar het volgende dorp. Wat het volgende dorp precies was weten we niet, wij belandden in Allumiere. Op het plein geparkeerd en een restaurant in.

De kaart was kort en alleen in Italiaans. Opeens is je taalherkenning een stuk slechter dan je eerst dacht. Op goed geluk drie maaltijden besteld. Gelukkig smaakte het goed. Na de lunch wilden we weer op weg. Nu was het alleen zaak om de route weer terug te vinden. Er volgde wat gekissebis tussen de echtelieden, tot oma met Tom kwam. De navigatie bood uitsluitsel, zodra hij een signaal had gevonden. Gezien we in een klein dorpje zaten duurde dat even. Gelukkig zaten we snel weer op de goede weg.

Veel sneller dan verwacht waren we bij het laatste tankstation. De auto werd volgetankt voor de aflevering en we konden even kijken naar de landende vliegtuigen. Er viel verder niet veel meer te doen dus op naar het vliegveld. Binnengereden in Fiumicino, zagen we nog even het beeld van Leonardo da Vinci. Snel de auto ingeleverd en op naar de bagagebalie. Gezien we om half vijf al aankwamen, waren we veel te vroeg. Een uurtje wachten tot we de bagage kwijt konden. Het gaf oma de kans om haar boek uit te lezen, en Ewout de kans om zijn geduld te testen.

Erfelijk belast als hij is, bezit hij niet veel geduld in het geval van wachten. Op het moment dat oma haar boek uit had, besloten we de incheckbalie nogmaals te proberen. Ons geduld werd beloond en onze koffers ingenomen. Daarna even in de rij voor de security-check maar ook daar geen problemen. Nu kon het grote wachten beginnen. Het zou twee uur duren voordat we konden boarden. Het vliegveld van Rome is niet heel groot na de controles, daarom besloten we te eten bij het food court. Twee uur kunnen ineens heel lang duren. Daarentegen ging het boarden heel snel. We stonden er net en konden bijna gelijk instappen.

Geïnstalleerd in het vliegtuig, nu alleen nog twee uurtjes vliegen en dan zijn we thuis. Niet dus. Geparkeerd en wachtend om de startbaan op te draaien duurde het ineens wel erg lang. Ineens de stem van de piloot door de intercom, technisch mankement. Nee hè, moet dat? Nou nee, maar het gebeurde wel. We taxiëden terug naar een parkeerplaats en wachtten op de monteurs. Gelukkig hield de piloot ons op de hoogte en deden de stewardessen hun best. Na twee uur wachten werd er duidelijk wat er aan de hand was. Het bleek te gaan om de sensor van het rechter landingsgestel. Niet echt onbelangrijk.

Gelukkig was er een nieuw onderdeel aanwezig en kon dat er gelijk ingezet worden. Het zou nog een uur duren. Wel konden we allemaal gaan duimen, want het nieuwe onderdeel moest het wel doen. Deed het dat niet, zouden we nog een nachtje in Rome slapen. Heel hard duimen dus. Na ongeveer een half uur leek het er op dat alles weer werkte. Nog even wachten op het officiële nieuws. Gelukkig kwam dat ook, nu alleen nog even wachten op het bijtanken. Uiteindelijke vertrektijd: 22.40 eigenlijke vertrektijd: 19.55, praktisch drie uur later. En dat voor een vlucht van twee uur.

Oma had vlak na boarden een nieuw boek geopend, waarvan ze voorspelde het niet uit te hebben voor het einde van de vakantie. Nog voor de daling sloeg ze het dicht. Waar een beetje vertraging al niet goed voor kan zijn. We landden uiteindelijk om 0.35. Afgezien van vijf uur stilzitten was het een goede vlucht. Onze koffers hadden we verbazend snel. Nu alleen nog de koude nacht in en naar huis. Allemaal waren we aan ons bed toe.

Het was een zeer geslaagde vakantie. Veel gezien en beleefd, gezellige uurtjes gehad en genoten van de omgeving. Toscane ziet ons nog wel eens terug.