Geen internet, toch internet. Via de telefoon weliswaar, maar we gaan tot grote lengtes om jullie op de hoogte te houden. Vandaag ging de route over de westkust van Schotland naar beneden. Gezien de rampelijke weersvoorspellingen hadden we al besloten om drie verschillende routes te plannen. Dit om er voor te zorgen dat we niet midden in de hoosbuien een parkeerplek hoefden te zoeken om te bepalen hoe we moesten rijden. De meest ideale omstandigheden zou betekenen dat we de hele North and East tourist route zouden doen, van Thurso naar Ullapool.

De eerste halte was Tongue. Tot aan Tongue was de route al veelbelovend, net als het weer. Een redelijk vlakke eerste etappe, waar verder niet veel te beleven was. Om de volgende etappe te bereiken moesten we de Kyle of Tongue over, en vergelijkbaar aan Inverness, ging dat over een dijk kronkelend over het water. Mooi staaltje waterbouw. Ondergetekende had besloten het eerste stuk te rijden en daar was ik erg blij mee. Berg op en af, bochtje links bochtje rechts, het leek wel rallyrijden. En allemaal op het tempo van de locals, hard dus. Zodra we rond het gebied van Loch Eriboll kwamen werd het een eenbaansweg met passeerstroken, maar als je niet voorbij de volgende bocht kunt zien, kan dat erg spannend zijn. Maar door rustig rijden (zo jammer!) en goed opletten zijn we er veilig langs gekomen. Wat betreft de route kunnen we maar een ding zeggen, wauw! We zijn er nog over aan het nadenken om Top Gear te mailen en de route aan te dragen als de mooiste route ooit. Wat zouden wij die route graag rijden als het afgesloten was voor overig verkeer. Een heerlijk stuk weg met een buitenaards uitzicht vanaf alle kanten. Het was er zo mooi, dat het jammer is dat het zo afgelegen ligt. Al wonen er uiteraard ook daar mensen. Hoe ze aan hun dagelijkse benodigdheden komen, wij weten het niet.

Eenmaal voorbij dit mooie punt, was het op naar Durness. Vooral veel de hoogte in, wat altijd leuk is. Zodra we weg draaiden van het loch, was daar het dorpje al weer. Een geinig dorpje, gesitueerd aan twee kanten van een watertje. Alles was dicht, maar ja dat is ook wel logisch op zondag. Door naar de volgende halte.

Scourie was de plaats waar we wel konden tanken, althans volgens de meneer in het postkantoortje. We hebben er inderdaad getankt, al was het maar zodat we genoeg hadden om ons eindpunt te bereiken, want de benzine was hier een schokkende 23 pence per liter duurder dan normaal!

Omdat even stoppen toch ook wel lekker is, zijn we even gestopt bij een uitkijkpunt. Te weten bij het uitkijkpunt over Loch a’ Chairn Bhàin, Loch Glencoul en bergwand Quinag. Leuke taal dat Gaelic. Inmiddels was het af en toe wat gaan druppen maar gelukkig geen spoor van de gustwinds die ze verwachten, en ook niet van de hurricanewinds overigens. Misschien dat we die morgen tegenkomen. Verder rijdend over de route bleek dat over dit soort wegen rijden best vermoeiend is, dus we besloten op een mooie plek te stoppen en daar te lunchen. In de verte zagen we de top er al van liggen, en eenmaal om de hoek gekomen zijn we gestopt op een plek met uitzicht op de Col Mùr. Een berg van ongeveer 850 meter hoog. Zonnestralen op de top maakte dat de berg er schitterend uit zag. Jawel, we hebben de zon gezien vandaag!

Sneller dan verwacht waren we bij Ullapool, wat betekende dat we de hele tourist route hadden afgelegd, waar we toch wel erg blij mee waren. Mooie uitzichten en uitdagende wegen maakte deze route tot de mooiste van de vakantie, althans tot nu toe. We weten niet wat ons nog te wachten staat. Ullapool is verder niet erg interessant, het is een mooie plaats aan een baai, maar hetzelfde als zo velen. Zodra we de ‘gewone’ route weer gingen volgen kwamen we meer verkeer tegen dan we de rest van de dag gedaan hadden. Al moet ik zeggen dat ik daar op die eenbaansweg niet rouwig om was. Via Loch Broom reden we naar Loch Glascarnogh, waar we ineens een stuwdam tegen kwamen. Ewout ging wel even foto’s maken, want het regende toch niet zo erg. Drie keer raden, zodra hij buiten was begon het harder te regenen. Gelukkig was de vrachtwagenchauffeur zo aardig om rustig langs hem te rijden, anders was hij denk ik nu nog nat geweest.

Rustig doorgereden en ineens was daar ons hotel. Ja, we gaan wel even naar binnen, checken hoe en wat hier. De eigenaar keek wat geschokt, want om 3 uur aankomen was toch wel erg vroeg. Geen probleem riepen wij al, we rijden wel een rondje in de omgeving. Het werd niet helemaal begrepen, maar we waren in ieder geval geregistreerd. Nu de kamersleutel nog. We hadden al gezien dat we in de Inchbae konden eten, dus dat was geen probleem. Dan maar even rondrijden, richting Dingwall. De plaatsjes die er voor liggen, stellen geen moer voor, al moet ik zeggen dat het er in Strathpeffer gezellig uit zag. Eenmaal in Dingwall bleek dit de plaats van betekenis te zijn en het duurde niet lang voordat we de Tesco weer gevonden hadden. Gelijk de tank volgegooid, want daarin is de Tesco veruit de goedkoopste. Soort Makro dus.

Omdat we allebei moe waren en geen zin hadden om nog in een stadje te gaan lopen, besloten we terug te gaan naar de Inchbae. Onderweg nog een ongelukje tegengekomen, maar ja, volg dan ook de aanwijzingen op die er zijn. Als er staat dat je echt maar met 40 mijl door een bocht mag, kan het zijn dat je in de berm beland als je je daar niet aan houdt. We kwamen een auto tegen, in de berm geparkeerd, met zijn neus in de greppel. Die zal de volgende keer wel twee keer nadenken. Op het oog niets ernstigs aan de hand, maar het bewijst maar weer dat je ook te hard door een bocht heen kan. Eenmaal terug in het hotel konden we nu wel in de kamer. Het is er een beetje koud maar wel ruim. Na onze spullen te hebben gedropt naar beneden voor een drankje en avondeten. Pak kaarten mee en wij vermaken ons wel. Er was namelijk verder geen mens helaas. Tot er een groepje Zweden binnenkwam (compleet met travestiet) die nogal luidruchtig conversatie maakten met de Nederlandse bardame. Helaas viel mijn eten wat tegen, dat van Ewout was goed te doen. Tot nu toe hebben we hier de minste ervaring van allemaal, gelukkig zijn we er maar 1 dag.

Morgen naar Skye en hopen op redelijk weer. Als we het weerbericht van televisie mogen geloven moeten we de schuilkelders in, maar zo’n vaart zal het volgens de locals wel niet lopen. Duimen voor internet morgen zodat we de schitterende foto’s van vandaag kunnen uploaden, maar laten we eerst maar gaan slapen zodat we uitgerust zijn voor de storm morgen. We willen natuurlijk wel in een geheel aankomen. Duimen jullie mee voor ons? Dan laten wij morgen weer weten of we uitgewaaid zijn of niet. Slaap lekker!