Hiya!

We hebben beter geslapen dan we verwacht hadden. Zodra de wekker gaat willen we eigenlijk nog wel een uurtje verder slapen, maar dat zou zonde zijn. Het ontbijt valt alleen wel tegen. De gekookte eieren zijn vooral drab en de rest zwemt in de olie. Dit is geen aanrader. Snel de auto in en leuke dingen gaan doen.

Over de Churchill Barriers rijden we eerst een kleine omweg. Plan één was koffie drinken bij het Fossil Museum maar dat gaat niet. Als we de auto net uit zijn worden we door de mensen naast ons geïnformeerd dat er niemand meer in mag. Er is net een tourbus uitgeladen en het koffiehuis is vol. Dat is pech voor het koffiehuis. Wij zoeken wel een andere locatie.

Alle wegen vanaf South Ronaldsey leiden uiteindelijk naar Kirkwall en daar gaan we wederom langs de Tesco. De auto wil ruitenspoeiervloeistof en kondigt dat elke vijf minuten aan met een luid alarm. Daar gaan we niet nog een week naar luisteren. Als de dorst van de auto is gelest kunnen we aan de dag beginnen. Net Kirkwall uit rijden we een enorme hoosbui in, en hadden we al gezegd dat het waait? De regen is heftig maar van korte duur, en niet veel later kunnen de zonnebrillen weer op.

We nemen de ‘long way round’ en in de buurt van Abune-the-hill gaan we heel toepasselijk een heuvel over om vervolgens vol in de remmen te moeten. Dit keer geen schapen op de weg, maar een kudde koeien die naar een andere weide moeten. De boer vraagt ons zo veel mogelijk aan de kant te gaan en niet veel later hobbelen de dames onze auto voorbij. Ze gaan met een ruime boog om de auto, maar ik doe wel het raam dicht. Van dichtbij zijn ze toch best imposant.

Na deze kleine vertraging rijden we door en komen uit in Palace, Birsay. Eerst de weg helemaal af voor het theehuis. Hier kunnen we wel naar binnen, al zijn we net op tijd. Iedereen achter ons wordt in de wachtrij gezet, maar wij hebben nog een plaatsje. De Birsay Bay Tearoom is schitterend gelegen met zicht op de baai en het eiland Brough of Birsay. Het gebak op de toonbank ziet er te lekker uit om niet te proberen, dus koffie met gebak vandaag. De koffie is heerlijk, het stukje lemon drizzle cake zo mogelijk nog lekkerder. Waarschijnlijk kun je hier ook heerlijk lunchen, maar het is pas elf uur.

Aan het begin van de weg naar het theehuis is er gelijk nog een bezienswaardigheid. De ruïne van Earl’s Palace. Een klein kasteel waar nog bijzonder veel van overeind staat en geen enkele toerist te vinden is. We doen een langzaam rondje door de voormalige kamers en bewonderen de bouwkunst. Als we bijna aan het eind zijn beginnen er grote druppels te vallen en we trekken een sprintje naar de auto. Weer zo’n stortbui en weer hebben we er niet al te veel last van.

Met de bui mee rijdend komen we langs het Kitchener’s Memorial en stoppen we bijna op het strand van Marwick’s Head. Even wachten tot de regen overgetrokken is en we de baai ook helemaal kunnen zien. Als we doorrijden komen we weer in de bui terecht en is het even zo heftig dat we bijna niets meer zien door de voorruit. Met een slakkengang komen we aan bij Skara Brae. Het is niet ver lopen maar dit neolithische dorp ligt aan de baai en is uiteraard onoverdekt. Met de wisselvalligheid van het weer en de snelheid en heftigheid van de buien gaan we niet twee uur door een museumdorp lopen. Dit komt op het lijstje ‘voor de volgende keer’. We noemen het niet voor niets een verkennende trip op Orkney.

Een stukje verder liggen de Yesnabay Sea Stacks. De regen ligt inmiddels weer even achter ons, al is de wind  gebleven. We verkennen een klein stukje rond de kliffen, maar de wind is zó hard dat je letterlijk omwaait. Niet echt relaxed om dan nu langs de kliffen te gaan lopen. Het ene moment schijnt de zon en ineens is de volgende bui er al weer. In de minuut die het ons kost om terug de auto in te komen zijn we behoorlijk nat geworden. Niet naar Skara Brae was de goede beslissing.

Goed uitgewaaid is het nu wel tijd voor de lunch. Binnendoor rijden we naar de tweede stad van Mainland, Stromness. Duidelijk een oud dorpje met nauwe straatjes die aan Italië doen denken. Na een verkenningsronde parkeren we de auto bij de campus van Stromness en stiefelen een steil paadje af naar de hoofdstraat. We lunchen bij de koffiebar en komen er op de weg terug achter dat letterlijk achter de hoofdstraat een groot parkeerterrein ligt. Al doende leert men, zeg maar.

De zon laat zich weer zien en we rijden door naar de Stones of Stennes. Een van de steencirkels op dit eiland en weer geen toerist te bekennen. Wel heel veel schapen, maar die gaan rustig door met grazen terwijl wij de stenen bekijken. Een halve mijl verder ligt de volgende cirkel, de Ring of Brodgar. Een nog grotere steencirkel en net als wij aankomen, vertrekken er twee tourbussen met toeristen. Lekker rustig voor ons.

Vanavond zal de enige avond zijn dat we niet in het restaurant van het hotel eten. Zodra we weer terug zijn in Kirkwall bespreken we wat we doen. We hebben allebei niet veel zin om nog heel lang rond te dolen of om na het eten nog ver te moeten rijden. Er is in St. Margareth’s Hope nog 1 ander restaurant, daar gaan we eten. Op de terugweg hoppen we nog even langs The Gloup, wat een door zee uitgesleten kloof blijkt te zijn.

Terug in ‘ons’ dorp blijkt het restaurant een café annex buurthuis, en om de hoek van het hotel. Het is er best druk voor een donderdagavond en de menukaart is best uitgebreid. Als we eenmaal besloten hebben en ons eten krijgen smaakt het erg goed. Ook het toetje is erg lekker maar de kers op de taart is de koffie. De beste koffie tot nu toe, over al onze reizen beschouwd. En mooi meegenomen, ze zijn morgen vroeg genoeg open om voor we de ferry op gaan nog koffie te kunnen halen.

Met een volle maag komen we terug bij ons hotel. We doen nog een drankje, werken het reisdagboek bij en aanschouwen de lokale dronkaards. Ondanks het tegenvallende hotel hebben we ons prima vermaakt op Orkney en komen we zeker nog een keer terug. Dan wel wat langer om alles goed te zien, maar dit was een prima eerste kennismaking.

Morgen de ferry weer op, laten we hopen dat het dan iets minder waait. Eenmaal weer terug op Schotse bodem rijden we naar onze voorlaatste slaapplek. Maar tot die tijd, lekker slapen.

Cheers!