Hiya!

Zo, maar dat was een beroerde nacht. Een klein bed, vreselijk hobbelig en gewoon oncomfortabel. We slapen dus allebei beroerd. Helaas pindakaas. We zitten eerder dan gedacht aan het ontbijt en merken dat het buiten bijna stormt. Geen echte regen, maar wel heel veel wind. Blijkbaar zijn ze daarop zelfs hier niet goed op berekend, tussen ons ontbijt en het uitchecken valt de stroom in het gebouw drie keer uit.

Het lijkt er ook even op dat we niet kunnen uitchecken omdat ook bij de receptie de stroom is uitgevallen, maar we hebben geluk, net op tijd springt er weer wat aan. Rekening betaald, auto in en honderd meter verder weer stoppen. We moeten bij het postkantoortje zijn, maar helaas ook daar problemen, dus we gaan met lege handen de auto weer in.

We hebben nog wat tijd te doden want we hoeven pas rond half een in Gill te zijn, en het is maar 50 mijl rijden. Oftewel, een beetje creatieve route, tanken en koffie halen in Thurso, en keurig om half 1 melden we ons in Gills Bay. We checken in en sluiten aan in de rij. Je raadt het al, nog een ferry, Dit maal de Pentland ferry tussen Gills Bay en St. Margareth’s Hope.

Tegen enen begint het inladen van de ferry en het is een machtig achouwspel om te bekijken. Minitueus wordt de ferry opgeladen met auto’s, zodanig dat passagiers er al eerder uitmoeten omdat je de deur niet meer open kan doen. Als de auto staat begeven we ons naar het dek waar we de rest van het inladen bekijken.

Als de boot eenmaal vertrekt moeten we erbij gaan zitten. De harde wind zorgt ook voor hoge golven en de boot gaat behoorlijk heen en weer. Even kort staan om een foto te maken gaat nog net, maar meer zit er ook niet in. We hebben wel schitterend uitzicht op het verlaten Stroma met alle ruïnes. Ooit was het een bewoond eiland, nu zijn de schapen het enige wat er nog rondloopt. Hetzelfde geldt overigens voor Switha wat we daarna passeren. Afgezien van de wind is het goed weer en we zien de eilanden in de verte al liggen.

Een uur later komen we aan op onze bestemming. De Orkney eilanden, of zoals ze het hier zeggen: Orkney. Van de boot af rijden we langs ons hotel, dat weten we dan alvast, voor we verder rijden. Door het tijdstip midden op de dag hebben we nog niet geluncht en onze beste gok ligt in de hoofdstad, Kirkwall. Dat ligt twee eilanden verder maar dankzij Churchill kunnen we daar gewoon naartoe rijden. Om de onderzeeboten tegen te houden zijn South Ronaldsay (waar ons hotel is), Burray en Mainland aan elkaar verbonden door dammen met een weg erop. Toen praktisch en nu handig.

Vrij snel zijn we in Kirkwall en het is een veel grotere stad dan we verwacht hadden op zo’n eiland. Achteraf blijken hier 8500 mensen te wonen, dus het is ook best aan de maat. Bij de Tesco, die ook groter is dan gedacht, scoren we lunch wat we met uitzicht op Scapa Flow opeten. De baai waar de Royal Fleet ooit lag en nu schitterend uitzicht biedt op een boorplatform.

We maken de dag af met een bezoek aan de Scapa distillery, waar Ewout een mooi cadeau voor zichzelf meeneemt. Een fles van de nieuwe lichting, zo nieuw dat het personeel er niets over weet want ze hebben hem zelf ook nog niet geproeft. Met de fles veilig opgeborgen rijden we terug naar ons hotel. Eerst wat drinken in de bar voor we aan het eten beginnen. Ze zijn hier nogal dol op vis, alleen ik ben daar niet zo dol op. Ewout heeft de tijd van zijn leven met een schaal vol schaaldieren (ha!), ik heb een wat mindere ervaring met het enige niet-vis gerecht.

Met het toetje komt er helaas ook geen verbetering, de cheesecake is niet echt cake en daarbij ook meer hartig dan zoet. Ach, het moest een keer mis gaan. We verhuizen terug naar de bar en komen in gesprek met onze bardame Liz. We kletsen uiteindelijk de hele avond over het leven op Orkney, al maakt veteraan David het ons een beetje lastig met zijn accent en sterke verhalen. Liz neemt hem ook niet al te serieus en als we het zelf nog niet doorhadden, signaleert ze ons ook af en toe door met haar ogen te rollen. Gelukkig zijn we wel wat gewend.

Om elf uur is het tijd om naar boven te gaan, ook omdat de bar dichtgaat en Liz naar huis wil. We hopen vooral dat we deze nacht wat beter slapen, anders wordt onze volle dag op Orkney wel een hele taaie. We hebben nog geen idee waar we heen gaan, dat zien we morgen wel weer. Er is toch te veel te zien voor een dag, dus terug komen stond toch al op de planning. Maar voor nu, tot morgen.

Cheers!