Hiya!

We worden voor de laatste keer wakker op Skye en het weer lijkt zich redelijk te houden. Onze spullen gepakt ruimen we eerst de auto in voor we ons aan het ontbijt wagen. De gastvrouw lijkt pepers te hebben gegeten, ze vliegt tussen de tafeltjes heen en weer. Niet veel later beklaagt ze zich dat iedereen zo makkelijk is vandaag, ze houdt van mensen die moeilijk doen. Helaas, we hebben geen lastige verzoeken en zijn vrij snel klaar met ons heerlijke ontbijt.

Alleen nog even de rekening betalen en vertellen dat we waarschijnlijk volgend jaar weer terug komen. Dat wordt goed ontvangen, ze ziet ons graag terug. Dan is het tijd om Portnalong te verlaten en daarmee ook het eiland Skye. Dit keer gaan we niet via de mooie brug maar nemen we de oude route naar Armadale. Onderweg stoppen we nog in Broadford voor een goede kop koffie, op een steenworp afstand van het met afstand slechtste hotel waar we ooit geslapen hebben. We overbruggen de tijd tot de overtocht nog even met het spelen van wat Pokémon, we hebben toch tijd zat.

Bij de ferry aangekomen sluiten we netjes aan in de rij en maken een sanitaire stop in het kantoor van de ferry. Terug bij de auto worden onze tickets gescand, terwijl we de boot aan zien komen vanaf de andere kant. In een poep en een zucht is de boot uitgeladen, maar het duurt nog even voor we er op mogen rijden. Als we eenmaal geparkeerd staan gaan we de auto uit en klimmen naar het dek. Nog voor we daar aankomen zijn we al vertrokken en met een aardig tempo ook. Het enige nadeel is dat de overtocht naar Mallaig over een zeestraat is, en dus is het water nogal ruw. De boot gaat aardig heen en weer en binnen een paar minuten ben ik hartstikke misselijk. We blijven aan het open dek, want dat helpt. Gelukkig is de overtocht ook maar 20 minuten.

Aan de overkant zijn we ook weer snel uitgeladen en weer op het vasteland. Helaas wil de misselijkheid niet echt zakken, dus dan maar even de oogjes dicht. Ewout voelt de moeheid inmiddels ook en parkeert de auto voor een hazenslaapje. Het pept genoeg op om weer door te kunnen en de misselijkheid is ook gezakt. Tijd voor lunch! In het kleine plaatsje Acharacle vinden we The Highlander Café en daar eten we een goede tosti, vers voor onze ogen gemaakt. Ook nemen we nog een stukje ‘millionaire shortbread’ mee, veel te lekker om te laten liggen. Ondertussen begint het weer een stuk druileriger te worden, blijkbaar zitten we in de staart van een afgezwakte orkaan. De wind valt mee, maar de regen wordt intenser. Na de lunch besluiten we de short cut te nemen en aan te sluiten voor het pontje naar Corran. Op die manier hoeven we niet langs Fort William, waar het altijd heel druk is en de route ook nog eens heel saai is.

Het laatste stuk van onze route naar het hotel is het mooiste gedeelte van deze route: Glencoe. De enorme vallei met steile bergtoppen is elk jaar weer indrukwekkend en inmiddels weten we precies waar we moeten, en waar we willen stoppen. De regen hangt half over de bergen, wat het een totaal andere sfeer geeft dan vorig jaar toen de zon er vol op stond. Toch heeft dit ook wel wat en zeker voor de foto’s is het een heel mooi plaatje. Het is te hopen dat deze route nooit gaat vervelen, hoe vaak we het ook rijden.

Zodra we de glen uitrijden en Rannoch Moor doorrijden komt de regen echt naar beneden En dat is eigenlijk altijd zo. Na al die jaren hebben we dit stuk nog nooit gereden zonder dat het regende. Het heeft iets te maken met de bergtoppen in de glen, maar het maakt het stuk moerasland niet echt aantrekkelijker. Blijkbaar word er wel gejaagd, we rijden langs twee doorweekte mensen met tussen hen in een dood hert. Zo te zien nemen ze het mee, toch prettig dat het dan niet alleen om de sport gaat.

Bij Tyndrum stoppen we nog even voor een sanitaire stop en een bezoek aan The Green Welly, een veel te toeristische winkel, maar soms is dat gewoon leuk om te doen. Na Dalmally gaan we van de hoofdroute af en nemen we kort een paar foto’s van Kilchurn Castle, hopelijk lukt het om in de komende dagen het kasteel zelf te bezoeken. Met redelijk veel regen rijden we het laatste stuk naar het hotel, maar als we uitladen is het gelukkig redelijk droog. In de bar en het restaurant is het druk, maar we kunnen nog wel een tafel regelen. Het is niet eens heel lang wachten en het eten is erg lekker. De porties zijn wel een stuk kleiner dan de afgelopen dagen, misschien dat we deze vakantie dan toch de drie gangen gaan halen.

Na het eten is er net een muzikant aan het opbouwen dus we verhuizen naar de bar. Hoe een volumeknop werkt weet de beste man denk ik niet, het geluid is wel erg hard voor zo’n kleine ruimte. Maar, toegegeven, de man kan wel zingen. Vele klassiekers passeren de revue en het feit dat er maar vijf man overblijft halverwege de avond lijkt de man niet te kunnen deren. Hij eindigt met een indrukwekkende versie van ‘Nessun Dorma’ en dan is het ook bijna tijd om naar bed te gaan. We kletsen nog wat met de lokale bevolking, maar even na half 1 zet de barman ons er toch echt uit.

Morgen maar een beetje uitslapen, dat hebben we wel verdiend na de afgelopen dagen. Nu alleen nog duimen dat de regen morgen wat minder wordt; af en toe een bui is niet erg, maar constant regen is niet lekker. Het is nog maar een paar dagen en we sluiten graag goed af. Duimen jullie mee?

See ye later!