Hiya!

Het was toch weer wat laat gisterenavond, ondanks dat we niet eens in de bar zijn blijven hangen. Daardoor een wat later ontbijt, maar de rit van vandaag is gelukkig niet enorm lang. Wel hebben we vannacht door de afgelegen locatie nog een hemel vol met sterren kunnen zien, het was net op het moment dat ik wakker werd helder genoeg om honderden sterren te zien fonkelen. Tijdens het ontbijt komt het weer met bakken naar beneden en Ewout pakt snel de auto tussen de buien door in. We betalen onze rekening en waaien de auto weer in.

De wind is nog niet echt gaan liggen, en gezien die golven op het water zal de ferry naar Cape Wrath vandaag waarschijnlijk ook nog niet varen. Dat blijft over voor een volgende keer. Het eerste stuk rijden kennen we van gisteren en de vorige keren, maar het blijft elke keer weer adembenemend hoe hoog en steil de bergen hier in dit afgelegen gebied zijn.

Komend vanuit de andere richting is zeker het gebied rond Kylesku erg indrukwekkend. Een aantal keer stoppen we om de Quinag op de foto te zetten, een van de hoogste bergen van dit gebied. We stomen door tot aan Lochinver waar Ewout een geschikt plekje spot voor een kop koffie. Zittend in de warme golfplaten serre genieten we van een uitstekende kop koffie met wat lekkers. En omdat het een ‘pie shop’ betreft, nemen we twee pies mee voor de lunch. Vanaf de koffie slaan we een wit weggetje in om nog een mooi gebiedje mee te pakken.

Op deze route kunnen we van alles tegen komen gezien het net breed genoeg is voor 1 auto. De passeerplekken zijn hier wat schaarser, maar toereikend genoeg. Als eerste spotten we een koe aan de oever van het riviertje, pas later ontdekken we de rest van de kudde aan de overkant in het bos. Of een heel dappere koe, of een totaal niet dappere koe dus. Vervolgens stuiten we op een blikje Amerikanen die de schitterende baai staan te fotograferen. Ze stappen allemaal rustig aan de kant zodat wij er veilig voorbij kunnen. Drie bochten verder staat er middenin de bocht een hele buslading Japanners die het iets minder handig aanpakken. De ene helft blijft aan de ene kant, de andere helft aan de andere kant. Het is leuk dat ze druk gebaren dat we er langs kunnen maar het was handiger geweest als ze allemaal aan een kant waren gebleven.

De remmen zijn in ieder geval uitvoerig getest, onze zenuwen ook wel een beetje. Dan stuiten we in een krappe bocht op een vrachtwagen. Vol in de ankers, voorzichtig achteruit en proberen de bosjes te vermijden. De chauffeur zwaait vrolijk als hij voorbij rijdt, dat dan weer wel. Sowieso zijn de meeste mensen op deze route erg vriendelijk als we ze passeren, wellicht blij dat er ook toeristen zijn die wél weten hoe het hoort.

We stoppen regelmatig om foto’s te maken van de baaien die we passeren, en nog iets vaker om de enorme bergen op de gevoelige plaat vast te leggen. Op ditzelfde stuk weg maakten we vorig jaar de mooiste foto van de collectie en die maken we graag nog een keer. Het zijn schitterende vergezichten op de Cùl Mòr, de Stac Pollaidh en de Suilven. Een van de mooiste routes die je in Schotland kunt rijden en verbazend genoeg goed begaanbaar.

Net na Drumrunie gaan we de doorgaande route weer op en rijden door tot aan Ullapool. Daar wordt de auto weer van de broodnodige diesel voorzien zodat we weer een paar dagen door kunnen. Tot aan het uitkijkpunt over Loch Broom gebeurt er niet zo veel, waardoor ik even een kort hazenslaapje doe. Bij het uitkijkpunt maakt Ewout me wakker om te gaan lunchen. Op dat moment komt er net weer een bui over, maar nog voor we onze eerste hap nemen is het al weer droog. Waaien doet het nog wel flink, wat ook weer helpt om de voorruit weer snel regenvrij te maken. De pie smaakt mij niet heel erg, dus moeten we nu op zoek naar vervanging. De route langs de kust blijft gelukkig heel mooi en de uitzichten zijn fantastisch. Bij Gairloch gaan we het dorpje even in op zoek naar wat te eten. We proberen het lokale koffietentje, maar eindigen daar alleen met koffie. Wel geeft het ons de gelegenheid om de katten van het café/boekwinkeltje even te aaien. Beiden nog heel jong, maar met respectievelijk 4 en 6 maanden oud al heel erg sociaal.

Aan de overkant in het supermarktje heb ik meer geluk. Een stevig stuk brood en een bakje paté maken een prima vervangingslunch. Genietend van het uitzicht eet ik het op, we hebben nog alle tijd. Vanaf Gairloch is het nog geen half uur naar ons hotel en we komen er iets eerder aan dan verwacht. Geen probleem, we vermaken ons wel. Dat valt een klein beetje tegen, anders dan de andere plekken waar we hebben gezeten is dit een echt hotel en we moeten moeite doen om de tijd tot het diner uit te zitten. Veel gezelligheid straalt het niet uit, ook het eten is niet echt bijzonder. Nog een drankje om het af te leren en dan gaan we ons opmaken voor een nacht met weinig slaap. Het bed is namelijk zo klein dat we waarschijnlijk allebei tig keer wakker gaan worden omdat we niet lekker liggen. Als we beiden stil blijven liggen op onze rug past het net, omdraaien wordt waarschijnlijk een ramp.

We zijn blij dat we hier alleen op doortocht zitten en we morgen al weer op weg gaan naar de volgende bestemming. De weg voert morgen naar Skye, ook in de top 3 van mooiste plekken in Schotland. Hopelijk slapen we een beetje en hebben we morgen meer geluk met ons hotel.

See ye later!