Hiya!

Alhoewel de avond wat hobbelig begon met een wat sacherijnige barman, werd al snel duidelijk dat het gewoon een stugge Schot was. Na wat praatjes ontdooide de man en was het toch nog een leuke avond. Ondanks een wat vreemde kamer hebben we allebei prima geslapen en wanneer we wakker worden schijnt de zon, het belooft een mooie dag te worden. Gelukkig voel ik me een heel stuk beter dus dat is ook een zorg minder. Na weer een stevig ontbijt klimmen we weer in de auto en bespreken kort de route.

Het eerste stuk is bekend terrein, rond Loch Broom en dan slaan we af richting het kleinere broertje, Little Loch Broom. Ook dit is bekend terrein, maar wel heel erg mooi terrein. We stoppen kort op een uitkijkpunt waar we vorig jaar ook gestaan hebben, om dan rond Loch Ewe te rijden. Nu kunnen we de omgeving daadwerkelijk zien, anders dan de vorige keer toen we alleen maar regen hadden. Rustig zakken we af naar Shieldaig, waar we een kleine wandeling willen maken naar een loch met een gecrasht vliegtuig. We volgen de omschrijving maar vinden niets. Iets voorbij het punt ook niets en terug ook niet. Jammer maar helaas.

Doorgereden over de bekende route stoppen we bij de Victoria Falls. Vorig jaar had Ewout hier een regenponcho nodig, nu is het stralend weer en zelfs warm. Bij het service station in Kinlochewe hebben we een multifunctionele stop. Brandstof, koffie, en een sanitaire stop in een. Van de koffiedame krijgen we nog de tip om nog een klein stukje rechtdoor te rijden en te stoppen op het uitkijkpunt langs de weg. Uiteraard volgen we de tip en op het uitzichtpunt is het even stil genieten. Een schitterend uitzicht over de vallei en het loch in de verte, niet raar dat dit vaak gefotografeerd wordt.
Na de uitmuntende tip draaien we terug en genieten we van uitzichten die we vorig jaar gemist hebben. Niet omdat we de route niet gereden hebben, maar omdat het zo regende en bewolkt was dat we er niets van hebben gezien.
Het is een schitterend stuk weg met zulke mooie uitzichten! We kunnen bijna niet geloven dat we dit de vorige keer gemist hebben.

Bij Shieldaig (nummer twee, erg verwarrend!) draaien we een wit weggetje op. Het enige stukje weg van de North Coast 500 wat we nog niet gereden hebben. Het eerste stuk is erg mooi, zeker als Skye in zicht komt aan de overkant van de Inner Sound. De bergen zijn indrukwekkend om te zien vanaf deze afstand. Net rond een bocht krijgen we een geluksmomentje. Een hele kudde Highlanders staat midden op de weg en ze geven er niets om dat wij er langs willen. We maken heel veel foto’s en als we er dan langs willen, besluit een van de hooglanders onze auto te besnuffelen op zoek naar eten. Kruipend naar voren komen we er langs, zijn oor schuurt langs onze spiegel. Wat een supergeweldige ervaring!

De gids vertelde ons dat het stuk na Appelcross de moeite waard was om te rijden en daar had de gids gelijk in. In het ieniemienie dorpje Camusteel halen we in een net zo ieniemienie winkeltje wat te eten voor de lunch en dan draaien we een klein weggetje op. ’s Winters is dit over het algemeen niet te rijden en het is, gelukkig, niet geschikt voor caravans. We hebben het eerste stuk achter een nogal agressieve Engelsman gereden die geen zin had om te stoppen voor niemand. Zelfs motoren werden van de weg gedrukt. Blij dat we daar nu geen last meer van gaan hebben. Het eerste stuk is desolaat en tussen hoge bergen, tot we op het hoogste punt komen. Het is vreselijk winderig, maar vreselijk mooi. Dan rijden we naar beneden, en krijgen zicht op de weg onder ons. De Stelvio-pas is er helemaal niets bij. Niet veel mensen zouden hier af durven. Single track road zonder een echte vangrail en een steile afgrond naast je. Het is een schitterend stukje weg en het zicht op het loch beneden is nog mooier.

Eenmaal beneden zitten onze oren dicht door het hoogteverschil, maar kunnen we er niet over uit hoe gaaf dat laatste stuk was. Het volgende stuk rond Loch Carron gaat een beetje aan ons voorbij en terug op de A-weg merken we dat we best wel moe zijn. Het ritje door Glen Shiel is schitterend maar we kunnen wel wat koffie gebruiken. We stoppen naast Eilean Donan Castle bij een koffiezaakje, we weten van vorig jaar dat ze er goede koffie maken. Na de koffie besluiten we wel om in een keer door te rijden naar het hotel, het is en lange dag geweest. Hier en daar stoppen we nog even voor een foto van het uitzicht maar elke keer maar voor een minuut of wat.

Dan het laatste stukje weg van de dag. Langs de niet-toeristische kant van Loch Ness omhoog, ook hier hebben we de eerste keer niet veel gezien door druilerig weer. Het is erg verlaten, maar belangrijker, we zien een bord dat morgen de weg is afgesloten voor een marathon. Na de initiële verbazing dat je hier een marathon kan lopen, vragen we ons af wat dat voor ons inhoudt. Dat weet de dame van het hotel ons te vertellen. De keuze is, of voor 7 uur weg, voor de start van de marathon, of na 11 uur, als de meute voorbij is. Optie drie is voor 9 uur de verkeerde kant op, terug naar Inverness. Dat wordt wel erg ver omrijden, dus dan zullen we moeten wachten tot de marathon voorbij is. Geeft ons de kans om de waterval in het dorp te bezoeken, die hadden we uitgesteld omdat we allebei wel moe waren.

We droppen onze spullen op de kamer, nou ja, het is meer een sauna. De vorige gasten blijken, illegaal, aan de thermostaat te hebben gezeten. De eigenaar komt aangesneld om het te fixen, maar warm blijft het. Terug naar de bar en eerst een drankje. Dan een overheerlijk bord curry en uiteindelijk zitten we de halve avond te praten met twee jonge dames uit Londen. Wij geven vooral hun tips, zij gaan morgen de route rijden die wij hebben gedaan, maar dan in omgekeerde richting. Ze zijn blij met onze adviezen en willen allemaal nog wel doorkletsen, maar dan vind de eigenaresse het genoeg geweest. Ze moet vroeg op in verband met de marathon en dat is ook geen punt. We wensen iedereen goedenacht en vertrekken naar onze kamer. Iets minder heet maar nog steeds bejaardenwarm. Het is niet anders. Nog een kopje thee en dan lekker naar bed. Gelukkig hoeven wij de marathon niet te lopen!

See ye later!