Hiya!

De reis is weer begonnen, op naar de boot en Schotland in het verlengde daarvan. Na de laatste plichtplegingen thuis, het inpakken van de auto en het afgeven van de sleutels aan onze lieve oppas kan de vakantie beginnen.

Keurig op tijd komen we bij de boot aan. We zitten bijna in het laagseizoen, dus sneller dan we verwachten staan we met onze spullen aan boord. Dit jaar hebben we besloten om wat meer uit te geven aan de bootreis, zodat we een iets comfortabelere hut hebben dan een hok met stapelbedden. Bij aankomst bij de kamer worden we zelfs verwelkomd door een dame van het personeel, en zelfs de minibar is inclusief. Na even uitwaaien aan dek gaan we voor ons eerste drankje naar de bar. Het is hopen dat de troubadour van deze avond niet zijn voorganger nadoet, want dan wordt het een hele lange avond. Wat we er nu van mee krijgen lijkt hij een stuk beter, maar de avond moet uitwijzen of het daadwerkelijk zo is.

We zwalken wat over de boot, kijken hoe we de haven verlaten, en doen nog een drankje. Een warme chocomel is best lekker na de koude wind aan het dek. Nog maar een rondje over de boot, langs de giftshop en een broodje eten in de hut. Inmiddels zijn we op open zee en de boot gaat best heen en weer. Ondergetekende begint langzaam zeeziek te worden en helaas wordt het niet meer beter.

Gelukkig is de troubadour een heel stuk beter dan zijn collega van vorig jaar. Hij kan zingen en heeft een veel moderner repertoire. Jammer dat hij pas na negenen begint, wanneer wij al wat moe worden. In de tussentijd vermaken we ons met mensen kijken, altijd een leuk tijdverdrijf.

Tegen tienen zijn we echt moe, we waaien nog even uit maar gaan daarna naar bed. Ewout slaapt al snel, ik lig te schommelen in mijn bed. De zeeziekte speelt me parten en echt slapen komt er niet van. Rond half 7 ben ik klaarwakker en ga ik er maar uit. Dan maar van het uitzicht genieten. De wekker gaat om half 8, en Ewout is verrast dat ik al op ben. Niet veel later zitten we aan het ontbijt. Toch best wel lekker dat we dit keer aan boord kunnen ontbijten.

Het aanmeren in de haven duurt altijd lang, maar een pluspunt is dat we al vroeg naar de auto kunnen. Dus koplampstickers opplakken en wachten tot we de boot af mogen. Ondanks dat de boot niet vol zit, duurt het uitschepen lang, en ook de paspoortcontrole lijkt langer dan normaal te duren. Voordeel, dit keer kunnen we direct naar Schotland, we hoeven niet eerst Newcastle in. Na een klein tukje in de auto (niet Ewout, die was wel wakker) zijn we bij de grens, waar we even kort de benen strekken. Op naar Edinburgh, voor de belangrijkste boodschap deze reis.

Het is druk in de stad, maar we weten waar we heen moeten. Niet geheel toevallig het allerdrukste stukje van de stad maar ach. Bij winkel 1 hebben ze de stof niet, maar ze sturen ons door naar het adres waarvan we al dachten dat we daar moesten zijn. Door hoge nood gaan we eerst lunchen in het café op het dakterras. De tomatensoep smaakt goed, de hulp van het personeel bij het vinden van de stof is nog beter. Voor praktisch dezelfde prijs wordt mijn sash ter plekke gemaakt door de kiltmaker, en na 20 minuten wachten hebben we meer dan we wilden.

Terug in de auto valt het verkeer wat tegen. Eigenlijk zijn we iets te laat de stad uit gegaan, dus we komen in de avondspits terecht. Het is niet te vergelijken met thuis, al zijn we het wel net zo snel zat. De bewegwijzering laat aardig wat te wensen over en levert ook aardig wat frustratie op. Samenwerkend komen we de stad uit en op de goede route naar het noorden. Nog eenmaal stoppen we, om de majestueuze Kelpies te aanschouwen. Twee metalen paardenhoofden van 30 meter hoog en behoorlijk indrukwekkend. Nu moeten we alleen wel wat tempo gaan maken om nog op een redelijk schappelijke tijd bij het hotel aan te komen.

Ewout kan zich nog even totaal uitleven op de kleine weggetjes en het vertrouwen in elkaar wordt weer even getest. Het voelt bijna als een training in rally-rijden. Het is bij half 8 als we bij het hotel aankomen en we duiken snel de pub in. Eerst een kop koffie, (de eerste van de dag, hoofdpijn!) en dan wat eten. Voor mij beweegt alles nog steeds, gelukkig gaan we op de terugweg via Dover. Nog een slaapmutsje en dan lekker slapen. Morgen beweegt de wereld vast wat minder, en worden de uitzichten mooier.

See ye later!