Dia dhuit!

Voordat we vanochtend het vliegtuig in konden moest er nog een hoop gebeuren: laatste kop koffie, katten laatste keer eten geven, sleutels bij de kattenoppas achterlaten en nog een klein stukje met de auto richting Schiphol. Eenmaal langs de security en self-service paspoortcheck konden we op zoek naar wat te ontbijten. Bij de grote gele M werd snel iets gevonden, alhoewel… De chaos had zich blijkbaar meester gemaakt van de medewerkers, want erg efficiënt liep het allemaal niet.

Dus met een zakje in de hand op weg naar de gate. Dit was uiteraard de verst mogelijke, dus het was nog even doorlopen om er op tijd te zijn. Met de boardingpassen klaar konden we bij de gate nog even uitpuffen, totdat iemand besloot om de deur van een dichte gate te proberen te openen. Een luid alarm was het gevolg en totdat iemand gevonden was om het euvel te verhelpen was de schade aan onze trommelvliezen al gedaan.

In het vliegtuig verliep alles verder op rolletjes, en nog geen 2 uur later stapten we in Dublin de kou in. Geen slurf waar het vliegtuig aan vastgemaakt werd, want blijkbaar waren ze de terminal aan het verbouwen.

Omdat we geen bagage bij ons hadden konden we snel door richting een bak koffie. Met deze achter de kiezen namen we de Airlink bus naar het centrum. Gezien 11 uur ’s ochtends toch wat vroeg is om bij het hotel in te checken besloten we bij Trinity College uit te stappen en alvast een deel van de stad te gaan bekijken. Buitenom de campus gelopen kwamen we er al snel achter dat Dublin grofweg drie bouwstijlen heeft: klassiek, modern of vervallen, met
hier en daar een jaren 60 betonkolos ertussen.

De binnenkant van de campus van Trinity College is wel de moeite waard, al was het jammer dat de bibliotheek gesloten is in deze periode. Eenmaal weer in de stad viel het direct op hoe rustig het op de campus was. We zetten langzamerhand koers richting het hotel, de honger begint na het beperkte ontbijt een beetje op te komen, en alles wat in de tassen zit wordt toch vrij zwaar.

Via een deel van de docklands, waar een hoop ter ziele gegane bedrijfjes nog zichtbaar zijn, lopen we richting de rivier de Liffey. Na een korte drinkpauze op een van de vele bruggen lopen we het laatste stuk richting het hotel. Na snel ingecheckt te hebben worden de overtollige spullen op de kamer gedumpt en gaan we op zoek naar lunch.

Deze wordt uiteindelijk gevonden in de grote winkelstraat, waar het wel Black Friday lijkt. Je kan over de hoofden lopen, en dat geldt ook voor de zaak waar we wat gaan eten. De porties blijken ook weer genoeg voor een heel weeshuis, dus overvol gaan we op pad richting de oude distilleerderij van Jameson.

Onderweg werd ons wederom duidelijk dat Dublin qua uitstraling moeite heeft met het bekennen van zijn kleur. Een metropolitaanse winkelstraat loopt over in een Oost-Berlijnse achterstandswijk, die weer vlekkeloos overloopt in een Londens aandoend zakencentrum. Uiteindelijk komen we bij de oude distilleerderij. Deze is helaas gesloten vanwege renovaties, maar het is mooi om te zien hoe ze de oude toren tot onderdeel van een hostel verbouwd hebben, en hoe ze nieuwe appartementen in het enorme complex verwerkt hebben.

Verder doorgestoken komen we op een plein wat zomaar in Rotterdam geplaatst had kunnen zijn. We besluiten terug te gaan richting het hotel, maar wel langs de oever van de Liffey. Op weg daar naartoe probeert een tweetal beschonken Ieren ons 7 kilo kip te verkopen, iets waar wij niet zo heel veel aan hebben, dus we bedanken ze vriendelijk en lopen door.

Over de boardwalk van de Liffey komen we uiteindelijk weer bij het winkelgebied en gaan we een pub in die we op de heenweg al tegen waren gekomen. Met een pint Guinness en een bak thee voor onze neus komen we erachter dat de dag toch wel vermoeiend is geweest, en met nog een klein hapje als avondeten in onze maag gaan we vrij snel weer naar het hotel.

Voor vandaag hebben we het wat vroeg opgegeven, maar morgen de volgende poging!

Go dtí amárach