Shin sibh!

Oh mijn hemel, wat is het hotel waar we hebben geslapen slecht! Het bed is klein, de kamer vervallen en het ontbijt… Het is eigenlijk een excuus voor een ontbijt want het mag die naam eigenlijk niet eens dragen. De bacon is krokant, de worstjes smaken nergens naar, de toast had net zo goed bordkarton kunnen zijn en de eieren zijn koud. Zelfs de ontbijtgranen durven we niet aan. Na een kop thee en verder alles onopgegeten achter te hebben gelaten, halen we twee deuren verder bij de supermarkt iets wat tenminste smaakt en voedzaam is. En als we er nu toch zijn nemen we gelijk lunch en wat te drinken voor onderweg mee.

We besloten vandaag geen haast te hebben. Zeker weten we dat we langs Neist Point de Old Man of Storr willen. Verder zien we wel wat we tegen komen, anders dan de vorige keer gaan we niet proberen alles af te rijden en overal maar kort te zijn. We verlaten volgeladen de supermarkt terwijl het weer nog wat betrekkelijk is. Dit keer doen we het rondje Skye in tegengestelde richting, waarbij we als eerste naar Neist Point zullen gaan.

Broadford rijden we uit en buiten het stadje hebben we eerst heel mooi zicht op het eiland Scalpay. Boven ons hoofd begint te lucht open te trekken en we zien hier en daar blauwe luchten. We ronden Loch Ainort en stoppen even bij de waterval die we de vorige keer ook gefotografeerd hebben. We zullen het maar vergelijkend warenonderzoek noemen.

Bij Sligachan springt Ewout even de auto uit om het riviertje en et uitzicht te fotograferen. Je ziet vanaf hier niet alleen de Red Cuillin Mountains, maar ook de Black Cuillin Mountains. Het verschil is hier duidelijk te zien aan de bergkammen, de rode bergen zijn wat afgestompt en ‘glooiend’, terwijl de zwarte woeste punten en hele grillige vormen hebben.

De weg voert ons verder naar Dunvegan, waar we het smalle weggetje omhoog moeten hebben, maar halverwege keren we terug naar Dunvegan. Het blijkt dat we beiden toe zijn aan een plaspauze, maar boven op de point is helemaal niets. Na deze tussenstop op naar Neist Point. De hemel is inmiddels volledig open getrokken en het is heerlijk zonnig. Wat een verschil met de vorige keer dat we op Skye waren!

Dat het mooi weer is, is ook te merken aan het verkeer, het is drukker op dit smalle weggetje dan wij ons herinneren. Boven aangekomen weten we zeker dat het drukker is, er is bijna geen parkeerplek meer te krijgen. Ewout weet de auto op een bijna onmogelijke plek te parkeren en gewapend met camera en attributen stappen we uit en lopen naar de punt.

Net als de vorige keer gaan we niet lopen naar de daadwerkelijke punt en de vuurtoren, we moeten straks nog genoeg klimmen bij Storr, dus we sparen onze krachten. Wel maken we veelvuldig foto’s en genieten op een steen nog even van het uitzicht. Wat is dit eiland toch mooi! Uiteindelijk moeten we verder, het eiland rond en op naar Storr. Het eerste stuk van de weg is nog wel te doen, maar zodra we weer op de doorgaande route zitten, merken we pas echt hoe druk het is met toeristen. Ze weten allemaal ook blijkbaar niet hoe je omgaat met de ‘single track roads’ hier op het eiland en meer dan eens moeten we vol in de ankers omdat ze ineens hebben besloten om te stoppen voor een tegenligger.

De frustratie groeit, maar gelukkig slaat de ene na de andere voorganger af.
Vlak voor het beroemde Kilt Rock zijn we iedereen kwijt, maar slaan wij zelf af naar het uitzichtpunt en de waterval. Ook hier kunnen we veel verder zien dan de vorige keer, simpelweg omdat het weer beter is. Als we aankomen is het al wat druk met andere toeristen, maar als we op het punt van vertrekken staan, landen er weer twee toerbussen vol Aziaten en zijn we blij dat we alles al gezien hebben. We genieten nog heel even van de bagpiper die ook een slaatje slaat uit alle toeristen, maar wij vinden vooral het geluid mooi.

Terug op de weg stoppen we een paar honderd yard verder om te lunchen, maar er rust vandaag een beetje een vloek op het eten. Ook de lunch is wat smakeloos, we hopen dat de lokale vogels het wel lekker vinden. We rijden de rest van de kustroute zuidelijk tot aan The Old Man of Storr, een hoge rotsformatie met schitterend uitzicht over de Sound of Raasay en de Inner Sound. Het blijkt een kilometer lopen te zijn, op wat achteraf over 250 meter hoogte is. Oftewel, het is een vreselijk steil pad en ik moet op (blijkbaar) een derde afhaken. Het is te steil en te slecht te belopen, maar Ewout gaat, met de camera wel helemaal omhoog. Gelukkig is het uitzicht vanaf mijn punt ook heel mooi.

In de anderhalf uur die het Ewout kost om naar boven te lopen, rond te kijken en foto’s te maken, geniet ik vanaf een plateau van het uitzicht. Even krijg ik een hartverzakking als een straaljager vlak over de Storr heen vliegt, niet veel hoger en blijkbaar zo goed als op ooghoogte van Ewout. Die mij bij terugkomst vertelt dat het maar goed is dat ik afgehaakt ben. Ook al is het schitterend, ook hij had er moeite mee en we moeten nog 6 dagen. Gelukkig heeft hij veel foto’s gemaakt en kan ik daardoor toch zien hoe het er boven uit ziet.

Enige nadeel van op dat punt stoppen en elkaar weer ontmoeten, je moet ook nog naar beneden. We doen het rustig aan maar eenmaal weer terug bij de auto zijn we allebei redelijk kapot. Lekker rustig tuffen we door naar ons laatste hotel op Skye, in het laatste dorpje voor de grote brug het eiland af. Kyleakin is een klein vissersdorpje, maar het doet een stuk gezelliger aan dan Broadford. Helaas is dat niet te zeggen over ons hotel, wat van dezelfde keten is als het vorige.

We worden weer geholpen door een Oost-Europese dame die gebrekkig Engels spreekt. Net als in Broadford is het personeel overduidelijk allemaal Oost-Europees, en de kwaliteit is nog erger dan het vorige hotel. We weten zeker dat we hier niet gaan eten, we lopen een paar honderd meter naar het veel gezelliger lijkende Haakon Bar.

Dat blijkt een schot in de roos, een pub zoals we dat gewend zijn. Het eten is heerlijk en we zitten allebei dan ook helemaal vol. De barman vertelt mij dat we in een ‘shithole’ van een hotel zitten en heeft ook geen goed woord over voor ons vorige hotel. We zijn blijkbaar niet de enigen die het was opgevallen. Gelukkig hoeven we er alleen te slapen, of we het ontbijt nog gaan proberen is nog onzeker.

Morgen rijden we Skye weer af richting Oban, via weer allemaal mooie lochs, en vast ook hele mooie uitzichten. Eerst maar eens slapen, hopelijk lukt dat een beetje. Voor nu welterusten en tot morgen!

Gun a-màireach!