Shin sibh!

Wakker worden voor de wekker is nooit een goed idee, laat staan op vakantie. Helaas hebben we op de boot niet al te best geslapen, dan er maar uit, en koffie halen. Samen met een bak koffie even lekker uitwaaien aan dek. Jammer genoeg heeft de ‘koffie’ alleen ooit een koffieboon over zien vliegen, maar het is iets warms in de maag, zo moeten we maar denken.

Zo vroeg wakker worden heeft als nadeel dat het nog erg lang duurt voordat we aanmeren. Als we eenmaal land kunnen zien, zijn we al zo goed als in de monding van de Tyne en kunnen we weer foto’s maken van de ruïne, maar nu met een betere camera. Gelukkig mogen we wel als een van de eersten terug naar het autodek, en snel daarna zitten de koplampstickers er op en kunnen we de Corvette naast ons gaan bewonderen. De eigenaar van de – blijkbaar enige in deze kleur in Nederland – auto helpt mij nog even in te stappen, waarna ik de Corvette nog even vast mag houden om de eigenaar zelf in te laten stappen. Wat een stoere auto is het!

Van de boot af is het even heisa met het verkeer, maar snel is het centrum van Newcastle bereikt en kunnen we gaan ontbijten. We zijn koud een uur van de boot af en worden door een enquêteur al aangezien voor Britten! (Ja Britten, technisch gezien zitten we nog in Engeland!) Bij de grote gele M krijgen we de Wifi verbinding niet voor elkaar, maar in het winkelcentrum verderop kunnen we op de Wifi en is het eerste reisverslag de wereld weer in. Even lopen we verkeerd richting de parkeergarage, maar al snel vinden wee de goede uitgang, om midden in de regen te belanden.

Newcastle uitrijdend wordt de regen een stortbui, en kunnen de ruitenwissers het bijna niet aan. We draaien de weg op richting Edinburgh, maar merken langzaam dat we er langer over doen dan gedacht. Het plan was om snel richting de hoofdstad te rijden, en dan de landpunt bij St. Andrews rond te rijden. Nu lijkt het er op dat we St. Andrews wel aan kunnen doen, maar er niet echt kunnen stoppen. Even stoppen we net buiten Edinburgh om lunch te halen bij de veel te grote ASDA. Mijn hemel wat een enorme winkel!

Uiteindelijk komen we pas rond 4 uur in St. Andrews aan. De plaats zelf is niet erg groot dus we stoppen even kort om de kathedraal op de foto te zetten en uiteraard moeten we even langs ‘The Links’! (Voor de leken, wellicht de meest bekende golfbaan in de wereld.)

Waar wij gewend zijn dat dit soort plekken totaal toeristisch worden uitgebuit, hebben ze dat in St. Andrews totaal nagelaten. Je kunt tussen de golfbanen door rijden en je hebt op alles een schitterend uitzicht. Helaas hebben we niet veel tijd en kunnen we alleen een rondje rijden. Via de binnenwegen rijden we verder naar Dundee, om daarin een file te komen staan. Kleine omleiding, maar samen met het spitsuur toch iets meer oponthoud dan we hoopten.

We lunchen in de auto, vooral omdat het tijd scheelt. Na Dundee besloten we, ondanks de tijd, om de snelweg te vermijden. Ik koos, met de kaart in de hand, weer een heerlijke scheurroute uit, wat ons lekker wakker hield tot aan het hotel. Vooral het laatste stuk was het Schotland wat we ons herinnerden, met mooie verborgen valleien en kronkelige weggetjes door donkere bossen.

Kenmore, het plaatsje waar we slapen, is schattig klein en ligt direct aan Loch Tay. We gaan het morgen vast beter bekijken, voor nu zijn we blij dat we de spullen kunnen uitladen en lekker een drankje kunnen doen in de pub van het hotel. Al snel besluiten we hier ook te eten, de dag was te lang om nog op zoek te gaan naar een andere pub in de buurt. Misschien dat de, van oorsprong Roemeense, barkeeper een tijdje in Nederland heeft gewoond. We kunnen het niet zeker weten, maar wat verklaart anders de Nederlandse (!) muziek die uit de speakers komt. En goddank is het geen André Hazes, maar wel Bløf, Kensington en zelfs Nielson. Laten we zeggen dat het een rare gewaarwording is.

Tijdens een kort gesprek met een Schotse buschauffeur vermoedt de beste man eerst dat ik uit Ierland kom, en complimenteert me daarna met mijn accent als hij hoort dat we uit Nederland komen. Hij rijdt Amerikaanse toeristen rond en heeft zich vandaag kapot gelachen om de angstige gezichten van zijn passagiers tijdens de ritten op de smalle paadjes van Schotland. We kunnen er ons alles bij voorstellen, zeker met zo’n grote tourbus.

Zo meteen gaan we lekker op tijd naar bed, zodat we morgen uitgerust Aberdeenshire kunnen bekijken. Een van de plekken die we de vorige keer helemaal niet gezien hebben, dus daar willen we wel wakker voor zijn. Voor nu alvast welterusten en tot morgen!

Gun a-màireach!