Hallo/Dobry den/Witaj,

De laatste dag, de terugreisdag. We stonden ietsje later op dan de bedoeling was, maar een groot probleem was dat niet. We waren immers gisterenavond al zo goed als ingepakt, ons restte eigenlijk alleen nog het ontbijt. En de afwas, het opruimen, afval wegbrengen, laatste dingen in de auto… Uiteindelijk waren we iets later dan de afgesproken tien uur het huisje uit, maar veel scheelde het niet. Nog even langs de müllplatz en dan voor de laatste keer de poort door.

We namen een klein omweggetje door Großschönau om de Weberstube nog even op de foto te zetten, en om kort nog even te stoppen in Zittau voor de koelkastmagneet. Vanaf daar kon de grote terugreis aanvangen. In eerst e instantie nog binnendoor naar Bautzen, om toch nog even dat vakantiegevoel vast te houden en dan vanaf daar de snelweg op.

Niet helemaal, we zijn nog even de snelweg afgegaan bij Dresden, om bij de drogist nog even de nodige inkopen te doen. En dan nu eindelijk in een rechte weg naar huis? Nee, er moet onderweg geplast, gelunched en van rijder gewisseld worden, maar dat hoort er bij.

Onderweg hadden we wel de tijd om te mijmeren over de vakantie. De vele grenzen die we gepasseerd zijn, de talen die we gebruikt hebben deze vakantie, de gerechten die we hebben gegeten en vooral ook wáár we die gegeten hebben. De mensen die we hebben ontmoet, sommige wat korter, sommige wat langer. De plaatsen die we hebben bezocht en de afstanden die we hebben afgelegd, te voet, met de auto of op een andere manier. Maar vooral, hoezeer we het naar ons zin hebben gehad.

De oplettende en wetende lezer zal misschien zijn opgevallen dat we niet naar Praag zijn geweest. Dat klopt, en dat was een bewuste keuze. Na Dresden begonnen we te twijfelen of we er naar toe moesten gaan en na wat onderzoek besloten we het niet te doen. Dresden vonden we al pittig om in één dag te lopen, en Praag zou nog veel groter zijn. Dat zou betekenen dat we ons helemaal stuk lopen en dan nog weg zouden gaan met het gevoel een hoop gemist te hebben. Daarom besloten we om Praag een keer als stedentrip te bezoeken. Dan hebbben we de tijd en kunnen we alles rustig bekijken, zonder haast en zonder spijt achteraf.

Nu weer terug naar het heden. We begonnen deze verslagen met de vraag of er daar in dat drielandengebied nou wel wat te doen is? Inmiddels kunnen we volmondig ja zeggen. Nu zijn wij geen museummensen, maar ben je dat wel, dan kun je je hart ook ophalen. Je struikelt er over de musea, maar ook over mooie architectuur, oude stadskernen, prachtige natuur en onontdekt gebied. Het is, zeker voor Nederlanders, een onontgonnen gebied. Een beetje Duits is wel een pré, maar met handen- en voetenwerk (zeker in Tsjechië en Polen) kom je ook heel ver.

Ook het verblijven in een vakantiehuisje is ons bevallen. Vooral het rustig aan kúnnen doen was heel erg prettig. Gelukkig is Duitsland heel erg groot en is er nog genoeg te ontdekken.
All-in-all is de topper voor ons toch wel Bautzen. De andere plekken waren ook mooi maar Bautzen was voor ons een hele mooie verrassing. Blij waren we ook dat we de Bastei ontdekten, als vervanging van Praag deed het absoluut niet onder voor de andere plekken waar we geweest zijn. Terezín was een intense beleving, al zou niet iedereen er heen gaan op vakantie. En, ach.. zo kunnen we de hele vakantie nog wel een keer laten passeren maar het was gewoon geweldig. Mocht iemand zich nog steeds afvragen of er nou wat te doen is zeggen wij; ‘Ja, ga zelf maar kijken!’

Nu lekker spullen uitpakken, katten knuffelen en weer in ons eigen bed slapen. De vakantie is voorbij, maar gelukkig hebben we de herinneringen nog. Oh ja, en de 1500 foto’s die we gaan uitzoeken voor het fotoboek. Krijgen we zelf ook nog een keer de kans om alle belevenissen door te nemen. Voor nu bedankt voor het lezen en tot de volgende vakantie! (Eerder mag ook, maar dan schrijven we er geen verslag van hoor!)

Guten abend!/Dobry vecer!/Dobry wieczór!