Hallo/Dobry den/Witaj,

Was het gisteren nog matig weer, vanochtend begon de dag met een zonnetje. Op naar Dresden na weer een goed ontbijt. Na een korte discussie over een of twee camera’s konden we op weg. Bijna hadden we niets gefotografeerd van Dresden, na twee stappen buiten ontdekten we dat we de camera bijna waren vergeten mee te nemen.
De route was voor een deel dezelfde die we eerder hadden gereden, wat ons nogmaals door de tourist trap van Hřensko leidde. Doorgereden over een soort rallyroute kwamen we zonder kleerscheuren in Dresden aan.

We hadden van te voren al een parkeergarage uitgezocht en gelukkig werd deze snel gevonden. Vanuit de parkeergarage stonden we gelijk voor het meest bekende beeld van Dresden, de Fraüenkirche. Er voor staand kunnen wij ons niet voorstellen dat deze kerk tijdens de bombardementen van Dresden helemaal verwoest was. Dat geldt overigens voor de hele stad. Nergens is echt terug te zien dat Dresden zo geraakt is, wat een groot compliment is voor de mensen die de stad weer hebben opgebouwd. Waar ze in Rotterdam vooral wilden dat de stad snel weer leefbaar was, in Dresden heeft men de moeite genomen de stad te restaureren.

Doorgelopen door de zwaar toeristische Münzgasse stopten we voor een eerste oriëntatie aan de oever van de Elbe. Achter ons de beroemde Brühlsche Terrasse, maar daar over later meer. Terug en de trap op liepen we door over de promenade naar het Dredner Residenzschloβ, achterlangs de Katholische Hofkirche naar het plein voor de Semperoper. Hier besloten we ons even te verwennen met Kaffee und Kuchen in de Altstädter Wache. Het duurde even en de serveerster had stress, maar het was wel heel lekker.

Eenmaal weer buiten liepen we door naar de Zwinger. Zodra we deze mooie burcht wilden fotograferen kregen we een kleine hartaanval en nam Ewout een behoorlijke sprint terug naar het café. Hij had de cameratas, minus camera maar met groothoeklens, in het café laten staan. Gelukkig was het er niet zo druk, en stond onze tas er nog keurig, de tafel was nog niet eens afgeruimd na onze stop.

Met groothoeklens en een paar foto’s verder togen we door richting de Kreuzkirche, maar dat wel via de C&A omdat Ewout nog een broek nodig had. Een spijkerbroek en een rustmomentje later liepen we via de eerder genoemde Kreuzkirche terug naar de Neumarkt. Vanaf hier liepen we naar het Albertinum, waarbij we nog even op de Brühlsche Terrasse een laatste blik over de Elbe wierpen. Het zonnetje begon wat lager te staan en onze voeten begonnen langzaam te protesteren, tijd voor ons om richting de auto te gaan.

Terug in de auto wilden we nog proberen om een foto vanaf de andere oever te maken, dus reden we de Carolabrücke over, maar per abuis ook de Augustusbrücke en stonden we dus weer op de verkeerde oever. Snel gekeerd en toch nog de foto’s kunnen maken.

Vanaf hier gingen we op zoek naar wat te eten en een supermarkt voor de boodschappen voor het diner, welke beide werden gevonden in Bannewitz. Met een volle maag en volle boodschappentas gingen we vervolgens weer met de kortste route terug. Deze leidde grotendeels via dezelfde route als vanmorgen. Het moet gezegd, de schemering voegt een nieuwe dimensie toe aan het rijden in Tsjechië, alleen al gezien de dorpsgekken die dan blijkbaar massaal naar buiten komen.

Inmiddels ook weer met een volle tank kwamen we terug bij het huisje en kon er gekookt worden, tenminste, nadat Ewout weer naar de parkeerplaats was gelopen om de tweede helft van het eten uit de auto te halen. Het was niet helemaal zijn dag zullen we maar zeggen.

Nu we even stil zitten beseffen we pas dat we totaal uitgeblust zijn, dus we gaan snel ons bedje in en morgen op weg naar Terezín oftewel Theresienstadt.

Guten abend!/Dobry vecer!/Dobry wieczór!