Yay! Vanochtend mochten we uitslapen! Heerlijk geslapen tot acht uur en om half negen rustig aan het Engelse ontbijt. We zijn duidelijk nog niet gewend aan Engels porties, maar we zitten in ieder geval vol tot in de middag.

Omdat we de globale route de vorige avond al hadden bepaald konden we zonder zorgen op weg. Eerste halte was Bodiam Castle, met een korte stop bij de Tesco in Hawkhurst. Bodiam wilden we vooral zien om er foto’s van te maken. Helaas is dit kasteel een van de weinige die niet onder de English Heritage valt, en om nou £15.- uit te geven om foto’s te kunnen maken ging ons wat ver. Gelukkig hebben we wat foto’s kunnen maken vanuit de verte.

Terug de weg op en via de toeristische route door Battle naar Beachy Head. Deze kaap is een van de hoogste krijtrotsen in Engeland. Al voordat we daadwerkelijk de kaap konden zien werden we al weggeblazen door de wind. Eenmaal geparkeerd vlakbij de kaap was de wind nog wat heftiger. Om de zee, maar vooral ook de rotsen te kunnen zien hadden we nog een kleine wandeling voor de boeg. Tegen de wind in en heuvel op viel nog best tegen, maar het uitzicht maakte alles goed. Niet alleen het uitzicht van de zeer hoge krijtrotsen was erg mooi, ook landinwaarts en de gehele kustlijn was er goed te zien. Helaas zit er ook een schaduwzijde aan de mooie hoge rotsen, en de kleine monumentjes langs de kust zijn daar het stille bewijs van.

Na goed uitgewaaid te zijn reden we de weg verder af naar Birling Gap om vervolgens recht omhoog te gaan richting de hoofdweg; of: hoeveel vertraging kun je op een stuk van 10 mijl krijgen. Hoewel de weg niet geschikt was voor brede voertuigen werden we toch tweemaal opgehouden door een vrachtwagen, eenmaal reden we er bij een achterop, niet veel later kwam er een ons tegemoet. Tussendoor zaten we ook nog een stuk vast achter een tractor die de lokale begroeiing aan het kortwieken was. Dit was overigens geen overbodige luxe, want de flora van Kent en Sussex komt vaak iets te dicht op de weg.

Op de hoofdweg kozen we voor een route via Polegate en Westham naar Bexhill waar we een lunchlocatie vonden. Tijdens de lunch besloten we, gezien het surplus aan tijd, om nog maar eens in Battle te gaan kijken naar de lokale abdij en het slagveld van de Slag bij Hastings. Als onderdeel van de English Heritage kostte ons dit immers niks, en kregen we en passant ook nog een interessante les over een van de belangrijkste momenten uit de Engelse geschiedenis. Wat ons betreft is dat ook het grootste voordeel van zo’n alles in één kaart, je kan eens iets proberen waar je normaliter niet zou gaan kijken.

Met de kennis over Willem de Veroveraar vers in het achterhoofd gingen we verder langs de kust van Sussex en Kent. De mooie route leidde ons dan weer wat meer het binnenland in, dan weer direct langs de kust en uiteindelijk kwamen we via Hastings, Rye, New Romney, Dymchurch en Hythe in Folkestone aan. De rit was in ieder geval Europees getint: de rollen hooi deden aan Frankrijk denken, de omgeving had met de vele bebossing wat weg van Luxemburg, er zaten haarspeldbochten in alsof je de Stelvio-pas in Italië af reed, de wegen waren af en toe van Belgische kwaliteit en de Nederlandse chauffeur annex coureur hield zich op zijn Duits aan de snelheidslimieten, iets wat de Engelsen achter ons aardig geïrriteerd moet hebben.

Vanuit Folkstone besloten we binnendoor terug te gaan naar Ashford, ondertussen uitkijkend naar een eetlocatie. Deze werd gevonden in Willesborough en wederom genoten we van een heerlijke pub-maaltijd. Deze keer was er gelukkig wat meer volk aanwezig, maar toch besloten we op tijd terug te gaan, gezien we morgen een flinke trip voor de boeg hebben. Dus enigszins op tijd naar bed en op tijd eruit voor de trip naar New Milton.

Cheers!