Jeetje mina wat was het vroeg! Op het moment dat we de reis boekten hadden we geroepen dat we de boot van tien uur wel zouden nemen. Uiteraard hebben we er nooit bij stil gestaan dat dit inhield dat we thuis om vijf uur ’s ochtens weg moesten. Afspraak is afspraak; we reden, ingepakt en wel, keurig op tijd weg.

Helaas werkte het weer niet echt mee, wat resulteerde in een hele hoop regen onderweg. Hier en daar ook nog wat onweer, maar wat er nu valt, valt gelukkig straks niet. Eenmaal aangekomen bij de haven van Duinkerke was het weer nog niet erg opgeklaard. We vertrokken iets te laat, maar we hebben vakantie, dus geen probleem!

Wel een probleem was het weer op zee. Het waaide heel erg hard waardoor het schip erg veel bewoog. We zijn nog altijd beiden niet uitgerust met goede zeebenen, dus in de wind op het dek was het het beste toeven. Na een uur of anderhalf varen kwamen, met de kust van Frankrijk nog zichtbaar achter ons, de bekende witte kliffen van Dover in zicht. Bij het aanvaren van de haven ga je er vlak langs, dus hebben we er de nodige foto’s gemaakt.

Eenmaal van de boot (en de koplampen voorzien van de benodigde stickers) kon richting Deal getrokken worden. We hadden gezien dat er in deze kustplaats een mooi oud fort stond waar we ook meteen onze “Overseas Visitors Pass” van de English Heritage konden verzilveren. Hiermee kan je in geheel Engeland voor een eenmalig bedrag een keur aan historische attracties bezoeken.

Het fort was erg interessant en zodanig verwarrend dat zelfs Ewout even verdwaald raakte. Het weer was ondertussen ook verbeterd want er scheen nu een lekker zonnetje. Na een ritje langs de boulevard van Deal werd er koers gezet richting Ramsgate, een naar het schijnt typisch Engelse badplaats.

Nadat we tussen een tweetal regenbuien een lekkere lunch hadden genuttigd kwamen we in Ramsgate aan. Het zonnetje scheen weer en met alle bochtige weggetjes heuvelop en –af, het haventje en de bebouwing leek het op een Britse versie van Monaco. Met één duidelijk verschil: in Monaco komt de jetset van de wereld bij elkaar, hier in Ramsgate was geen kip te zien.

Hoe anders was het in Broadstairs. Hier was het een en ander aan de hand, de voetgangers hadden de boulevard overgenomen en een verdwaalde vrachtwagen maakte de chaos compleet. Daarna doorgereden richting Margate, wat ons over een onverwacht mooi weggetje leidde, langs onder meer een mooie “deur” in de rotsen bij Kingsgate Bay.

Vlak voor Margate ligt Cliftonville, wat een afgedankte versie van Scheveningen is: gesloten nachtclubs, verlaten arcadehallen en verwaarloosde appartementencomplexen. Margate was gelukkig wat levendiger, waarna we doorgingen richting Canterbury.

Aangekomen bij Canterbury waren we beiden toch behoorlijk moe van het vroege opstaan, dus werd besloten om even te parkeren en uit te rusten. Omdat de tijd nu toch enigszins begon te dringen besloten we het centrum van Canterbury links te laten liggen, maar niet zonder een mooie foto van de kathedraal gemaakt te hebben.

De locatie van onze B&B en dus de eindbestemming voor vandaag was Ashford, wat nog een kleine drie kwartier rijden was vanaf Canterbury. Het juiste adres werd snel gevonden, waardoor er nog wat tijd over was om in het centrum alvast naar een eetlocatie uit te kijken. Er werd het een en ander gelokaliseerd, dus we konden rustig naar de bed and breakfast gaan om in te checken en even een uiltje te knappen.

Na het hazenslaapje gingen we naar een van de pubs in het centrum, waar we een simpele doch stevige maaltijd genoten, en besloten daarna dat het voor de eerste dag welletjes was.

Morgen gaan we richting Bodiam Castle en Beachy Head, voor nu rest ons niks anders dan een welverdiende nachtrust.

Cheers!