Vandaag is de enige volle dag in Franschhoek, en ook een tweeledige. De ene helft van de groep gaat golfen, de andere het stadje verkennen. Maar eerst moet er ontbeten worden. Nog niet zo fris en fruitig als wij wilden togen wij naar het hoofdgebouw en naar de ontbijttafel. Maar een deel van de familie besloot dat het verstandig was vroeg te gaan ontbijten. Gezien de golfers om half twee in Franschhoek opgehaald werd moest er immers om half een geluncht worden. Het ontbijt smaakte verder weer goed en uiteindelijk heeft iedereen gegeten.

Gisteren was ons al opgevallen dat er in de huisjes wasmachines aanwezig waren. Doordat je toch net iets meer kleding verbruikt dan je denkt, je wil ’s avonds toch wel fris aan tafel, werd er besloten tot collectieve was. Ivonne had wasmiddel en daar kon de witte was worden ingeleverd. Bij Marc en Katja de bonte was geschikt voor droger, en bij ons de overige bonte was. Aldus geschiedde, de wasmachine ging aan. Twee seconden na start kwam Marc aan met een verdwaalde sok, maar helaas net te laat.

Wachtend tot de machine klaar was, was er tijd om even te relaxen. Ewout besloot de koffers opnieuw in te delen, mede gezien we morgen weer vertrekken. Vlak voor we weg moesten leek de machine bijna klaar. Hij sloeg nog een keer met volle kracht op centrifugeren, zo hard dat we buiten gingen staan. Eenmaal weer binnen bleek het woongedeelte een waterballet. Dat heftige schudden was dus blijkbaar niet zo goed. Vlug de receptie gebeld terwijl we de was eruit trokken en vuile handdoeken op de grond legden. De monteur concludeerde vrij snel dat hij hulp nodig had en belde housekeeping. Hij kwam terug met gereedschap, de kamerhulp met een mop. Een korte blik en de kamerhulp besloot dat de vloer droog dweilen geen optie was. Vaardig werd het water opgeruimd met de twee handdoeken die er al lagen. Inmiddels was het zo laat dat we nu toch wel op weg moesten. Vertrouwend op de vaardigheden van het personeel gingen we op weg. Op de valreep wist de monteur ons te vertellen dat dit nog nooit gebeurd was. Uiteraard, hebben wij weer. Ach nu hebben we het allemaal een keer meegemaakt.

De bus stond inmiddels klaar en eenmaal allemaal ingeladen waren we op weg. De rit duurt nog geen tien minuten en het valt op dat het stadje een stuk levendiger is na de kerst. Eenmaal afgedropt was een restaurant snel gevonden. Toch grappig dat we in Zuid-Afrika in een grand café met Duitse naam zitten. Gezien iedereen vrij veel en laat gegeten had, werd er gekozen voor broodjes. De timing was weer fantastisch, de golfers moesten snel eten en vertrokken voor de rest goed en wel klaar waren. Niet dat het een probleem is, het is vooral vervelend voor hun. De rest maakte alles rustig af en vertrok naar de hoofdstraat. Het is geen groot stadje, dus zelfs met veel winkels bezoeken ben je er redelijk snel doorheen. Na een laatste drankje op een terrasje werd aangevangen aan de terugweg.

Het is geen grote afstand, maar inmiddels was de zon doorgebroken en het was vals plat omhoog. Eenmaal aan het lopen valt het toch best tegen. De wandeling was voor het eerste deel erg mooi, dankzij het uitzicht en het Hugenoten memorial. Het laatste stuk was wat vervelend. Zonder stoep door de kant waar de auto’s vrij snel langs razen. Het was de vraag of we in het dorp zouden eten, maar dat zou betekenen dat we in het donker langs deze weg ouden moeten. Slecht plan in onze ogen. Met wat moeilijkheden kwamen we uiteindelijk weer bij het appartement. De golfers zouden pas rond acht uur terug zijn, genoeg gelegenheid om rustig wat te lezen en te relaxen. Ook het leeghalen van oma d’r camera was een mooi klusje voor de middag. Uiteindelijk hebben we zelfs nog even geslapen. Rond een uur of acht besloten we richting hoofdgebouw te lopen waar we net de golfers aan zagen komen. Eenmaal binnen kon de serveerster ons vertellen dat er een tafel gereserveerd was, niet lopen naar het dorp dus. Gelukkig maar, het leek ons geen doen om met zo’n groep in het donker langs die weg te lopen.

Inmiddels hebben we ook het diner weer gehad en daar was weinig aan op te merken. De miscommunicaties met de serveerster niet meegerekend. Woorden kunnen nogal op elkaar lijken in het Engels en dan wil er wel eens wat fout gaan. Gelukkig is het bedienend personeel zeer vriendelijk en behulpzaam. Met een grote glimlach wordt alles opgelost. Tot nu toe niets te klagen over de service!

Morgen hebben we een rit van vierhonderd kilometer naar Oudtshoorn, waar ook nog iets met struisvogels op het programma staat. Maar dat is pas morgen, nu eerst lekker slapen. Tot môre!