Vanmorgen bij het net iets te late ontwaken was het weer wat bewolkt en fris. Wat je uiteraard fris noemt gezien het toch nog zo’n 20 graden is. Snel op naar het ontbijt en eten. Uiteraard weer een ruime keus en weer een heerlijk English breakfast. Na het ontbijt was onze gids al weer aanwezig en mochten we de bus weer in.

De rit bracht ons naar de haven om op de ferry naar Robbeneiland te stappen. Gezien het weer maar niet boven zitten. Het was een vleugelboot met een naam die niet uit te spreken valt; Skihilikule. De bootreis was niet echt plezant, maar dat is logisch als je zeeziek wordt. Vanuit de boot werden we gelijk in een bus geladen en naar de maximum security prison gereden. Hier werden we in een slaapzaal opgevangen door een oud-gevangene die ons het een en ander vertelde over het leven daar. Veel van het verhaal was politiek getint en een deel kregen we ook niet erg mee. Alhoewel de meeste Suid-Afrikanen goed Engels spreken was deze man erg moeilijk te verstaan. Vooral namen en verbuigingen van woorden zijn erg lastig.

Vanuit de slaapzaal liepen we over een binnenplaats naar het cellencomplex en hospitaal. In een van die cellen heeft Nelson Mandela gezeten, naast meer bekende Afrikaners. Doorgelopen kwamen we op de buitenplaats waar door de gevangenen stenen werden gehakt. Na een korte vertelling van Fuzumi door naar de recreatieruimte. Gezien hij nogal veel vertelde moest hij nu nog haast maken. Het laatste deel van het verhaal was erg moeilijk te volgen helaas. Eenmaal uitverteld begeleidde hij ons naar de bus.
Weer in de bus kregen we een nogal snelle tour langs andere belangrijke plaatsen. Doordat ook de volgende gids moeilijk te verstaan was en de bus nogal oud was ook zijn verhaal niet geheel duidelijk voor ons. Gezien de tijd snel terug naar de haven en eerder dan we door hadden waren we weer in Kaapstad. Robbeneiland is boeiend om gezien te hebben maar ik zou het niet nog een keer doen.

Weer aan land vonden we Nikki terug en werden we door het drukke Victoria and Alfred Waterfront geloosd op weg naar de lunch. Recht aan de haven was er een plek voor ons gereserveerd bij restaurant Belthasar. Met zo’n grote groep duurt het wel even voordat alles zit en geïnstalleerd is. De bedoeling was om na de lunch nog naar twee musea te gaan. Blijkbaar had de bediening besloten dat dit geen goed idee was. We hebben uiteindelijk maar liefst 2,5 uur over de lunch gedaan. Het ging allemaal zeer traag en met veel communicatieproblemen. Opa zou het zeer zeker niets hebben gevonden.

Gezien de lunch zo lang geduurd had werd besloten nog maar naar een museum te gaan. Mede door kerstavond sluit merendeel van Kaapstad eerder, dus ook de musea. De keus viel op het Suid-Afrika museum. Nou zijn wij al niet van de museummensen, en met mooi weer helemaal niet. Het museum was best boeiend met een grote verzameling skeletten, maar het kon ons niet lang interesseren. Mede door het mooie weer besloten we nog even buiten te gaan lopen. Voor de deur van het museum ligt de Compagniestuinen, daar waar Kaapstad begon. Ooit begon Jan van Riebeek hier de verbouwing van groenten en fruit om de VOC-schepen van vers voedsel te voorzien. Nu is het een klein park omgeven door de internationale miljoenenstad wat het nu is. Eenmaal weer allemaal bij elkaar werd er opgegaan naar het hotel. Het restaurant voor het diner was gereserveerd voor half acht, dus de helft besloot tot rusten, de andere helft tot een tocht door de enorme mall aan het Waterfront. Een taxi werd besteld en een uurtje later gingen we al hobbelend in de taxi op weg. De veren van de auto hebben betere dagen gezien maar gelukkig is het niet ver.

Bij de mall aangekomen zetten wij koers naar ons doel, een Suid-Afrikaans kookboek, het liefst ook in het Afrikaans. In de middag waren we door de gids al gewezen op de boekhandel dus ons doel was snel verwezenlijkt! Met ruime tijd nog even de mogelijkheid tot rustig genieten van de omgeving.

Tijdens het diner weer heerlijk gegeten en gedronken, met hier en daar een verdwaalde kerstmuts om ons heen. De kerst gaat een beetje aan ons voorbij dit jaar, maar het voelt op deze manier ook niet echt als kerst. Niet dat het daardoor niet gezellig is, want met de circusacts van sommige familieleden valt er veel te lachen. Na het diner op zoek naar taxi’s, en vooral onze taxi leek vastbesloten eerder te arriveren dan zijn conculega. Racend door de stad maar wel met betere veringen waren we in een mum van tijd weer bij het hotel.

Iedereen is inmiddels behoorlijk moe en na afspreken van ontbijttijd was iedereen snel vertrokken. Gelukkig nu wel een beetje uitslapen en pas om half 10 ontbijt. Toch een beetje speciaal met eerste kerstdag. Nu eerst alleen heerlijk slapen, tot môre!