Buon Giorno!

Vanmorgen werden we wakker na een heerlijke nacht slaap, en het kwam met bakken naar beneden. Wat nu? De regen en wind waren aardig heftig, dus eerst maar ontbijten, daarna zien we wel verder. Na het eten de buienradar bekeken en het leek mee te vallen, zodat onze planning niet in de war werd geschopt door het weer. Route uitgestippeld en weer op weg met bestemming Montepulciano, een klein dorpje wat hoog op een berg ligt. Steile nauwe straatjes en prachtige Toscaanse vergezichten, aldus de ANWB. De route was wederom adembenemend, het wordt ons al bijna gewoon. Het was gelukkig minder ver rijden dan naar Lucca. We konden onze bestemming al van verre aanschouwen, hoog op de berg gelegen.

Gelukkig stonden de parkeerterreinen goed aangegeven (not!), en hadden we snel een parkeerplek. Wel de meest dichtstbijzijnde tot het begin van de stad, al moesten we daarvoor wel eerst een flinke klim naar boven maken. Eenmaal boven troffen wij de eerste kerk van de dag. Even binnengluren en even uit de miezerregen en koude wind. Het was nog een stukje doorlopen naar de stadspoort met wederom een aardige klim. Zuur is het dan als je eenmaal boven op een parkeerterrein terechtkomt. Ach, iets met dagelijkse beweging. Bovenaan een heel mooi Kodak-momentje met wederom een sehr schöne umgebung.

Aangekomen op het piazza grande alweer een kerk, de kathedraal dit keer. Ook een mooie façade van het palazzo publico, waar niet al te lang geleden een scene van een populaire film is opgenomen. Wie het weet mag het zeggen. Vanaf dat punt ging de weg verder, maar wel steil naar beneden. Apart is wel dat het een dichtbebouwd stadje is, maar dat je op sommige punten toch het omringende landschap kunt zien liggen, met onder andere een mooi vergezicht op het Lago Trasimeno.

Verder gelopen kwamen we langs mooie kleine kerkjes en paleisjes. Al viel het lopen wat tegen, het dorpje was erg mooi. Helemaal beneden vervolgde de weg zich via de andere straat weer omhoog. Niet lang daarna vonden wij een mooi oud caffe’ waar we onze lunch konden nuttigen. De spaghetti carbonara smaakte goed, en ook de koffie ging er daarna goed in. Het zitten was ook prettig voor onze beenspieren.

Na de lunch vervolgden wij onze weg omhoog. Een klein winkeltje met streekproducten trok onze aandacht en wij vonden er een mooie fles olio di oliva en oma een mooi stukje pecorino. De eigenaresse wilde ons ook graag het witte goud tonen en liet ons ruiken aan de pot met witte truffels. Niets voor mij, werd me gelijk duidelijk. Toch waren we blij met onze aankopen. Nu nog heelhuids mee terug.

Gezien het stadje niet al te groot was waren we snel weer bij de auto. Alles ingeladen en een route bepaald gingen we weer op weg. Zo veel olijfbomen en wijngaarden hadden we de hele vakantie nog niet gezien. Het weggetje slingerde tussen verschillende velden, bossen en gehuchtjes door. Waarschijnlijk geen aanbevolen route, maar wel het bezichtigen waard. Even na Grotti gingen we zelfs even off-road. Alhoewel het de doorgaande route was, was hier blijkbaar het asfalt op. Even reden we zelfs tussen hemel en hel, met rechts zon en links een fikse regenbui/storm. Toch bleken we weer goed genavigeerd te hebben, Pentolina weer gehaald.

Het restaurant was vandaag gesloten, maar de pizza party bood uitkomst. Gelukkig bestond ook de mogelijkheid om pizza’s mee te nemen. Om nou buiten te eten met harde wind en regen… Enig nadeel was wel dat de party iets buiten het dorp was. Oftewel: steil naar beneden en, eenmaal met pizza’s, weer steil omhoog. Dat kon er ook nog wel bij. Wat zullen wij een gespierde kuiten overhouden aan deze trip. Nu is het weer tijd voor ons bed, morgen weer een dag. We hebben onze planning iets gewijzigd, maar deze is daarom niet minder leuk. Morgen is het Festa della Liberazione, oftewel Bevrijdingsdag. Eens zien wat de Italianen daar van maken.