Buon giorno!
Na een heerlijk zelfgemaakt (ja we kunnen het nog) ontbijt ging de reis naar Lucca. Twee uur rijden maar dat hindert niet. Ewout had de route uitgepland en rond half elf waren we op weg. De gekozen weg voerde ons langs Siena en Firenze, en er waren weer prachtige vergezichten van het Toscaanse landschap. Gezien we van tevoren wisten dat we buiten de muren moesten parkeren, duurde het niet lang voordat een parkeerplek was gevonden.

Lucca is een geheel ommuurde stad, en de straten binnen die muren zijn zodanig smal dat we ook niet met de auto naar binnen wilden. Dankzij een aflevering van Top Gear wisten we een mooi plein te vinden. Met het kaartje van de receptie werd een wandelroute bepaald. Deze ging door de nauwe straatjes, waar de italianen met schijnbaar groot gemak door heen manoeuvreren. Zodoende moesten we af en toe snel aan de kant springen als er weer eens een auto met behoorlijke vaart aankwam. Het was geen lange wandeling naar het piazza anfiteatro; een ovaal plein met terrasjes en kleine winkeltjes. Daar waar die aflevering van Top Gear begon, besloten wij onze lunch te nuttigen. Heerlijk in de zon kijken naar de toeristen. Van de buren het laatste nieuws over ons kabinet opgevangen, maar wij zaten nog heerlijk in de zon in Lucca, dus zo belangrijk was het niet. Zowel de salade als de pizza’s waren heerlijk, en voorlopig zaten we dan ook goed. Maar om nu twee uur te rijden voor alleen lunch..

Eerst maar de praktische zaken. Ansichtkaarten voor oma en olijfolie voor ons. De kaarten waren al snel geregeld, de olie moet nog steeds worden gekocht. We besloten via de winkelstraat te lopen. Helaas is het maandag dus van veel winkels waren alleen de etalages te bezichtigen. Gelukkig is het een mooie stad met veel mooie gebouwen. Niet veel later kwamen uit op het piazza San Martino. Hierop stond een kathedraal van wit marmer, welke helaas aan alle kanten gerestaureerd werd. Ook binnen stonden grote delen in de steigers, waardoor er niet veel te bekijken overbleef. Eenmaal buiten besloten we richting de stadsmuur te gaan. Op verschillende plaatsen kun je de muur op, wat wij ook deden.

Op de stadsmuur is een soort stadspark ontstaan, waar dan ook veel wandelaars en fietsers gebruik van maken. Wij konden ons levendig voorstellen dat het in de zomer veelvuldig wordt gebruikt. Via de stadsmuur liepen we terug richting auto, met een prachtig uitzicht over de stad, binnen en buiten de muur.

Eenmaal weer in de auto waren we wel even blij met de airco. De auto wordt toch best warm met de zon er op. Ewout besloot avontuurlijk te zijn en een andere route terug te nemen. Richting Livorno en de kust, en vanaf daar zouden we wel verder zien. Vanuit de verte Pisa hebben we zien liggen, dus dat kunnen we afstrepen. Zelfs nog even de zee gezien, maar met deze snelheid had het zo maar iets anders kunnen zijn.

Bij Rossignano hield de autostrada op en vervolgden wij onze weg naar Volterra. Weer een zeer mooie route met mooie uitzichten. Volterra is een redelijke plaats gelegen tegen een heuvel. Als je er op af rijdt is het een schitterend plaatsje. Als je achter het stuur zit is het een heel ander verhaal. Krappe bochtjes met opgejaagde Italianen maken de weg omhoog zeer enerverend. Het dorp ligt op 530 meter, dus bochten genoeg. Ik was dan ook blij dat Ewout het stuur boven weer overnam. Niet alleen omdat ik er genoeg van had, als wel dat Ewout wagenziek wordt als hij niet zelf rijdt. Goh wat vervelend. Na een lange dag kwamen we stijf van het zitten weer aan in Pentolina. Rustig een uurtje ontspannen en daarna genoten van de kunsten van de chef. Eenmaal weer thuis werd er een fanatiek potje scrabble gespeeld, met kans op revanche. Oma won beide potjes, helaas.
Nu weer lekker slapen, morgen weer een nieuwe dag. Waar we naar toe gaan? Voor jullie een vraag, voor ons een weet. Buono Sera!