Buon giorno!

We hebben lekker geslapen vannacht, al was het wat warm. Gisteravond was al besloten dat we in het restaurant zouden ontbijten, gezien niemand al zin had om moeilijk te doen. Rond tien uur zaten wij dan ook aan tafel te genieten van een wat fris begin van de dag. De wind zorgt er gelukkig wel voor dat de regen geen kans krijgt. Het ontbijt was prima, alleen jammer dat de eieren koud en steenhard waren. Daarentegen weten Italianen gelukkig wel hoe je koffie zet. Eindelijk een vakantie waarin ik de caffeïne niet hoef te missen.

Na wat boodschapjes (een paraplu voor oma, dus regenen zal het niet meer) en een reservering voor het diner, werd er besloten wat we zouden gaan doen. Dat zou sowieso niet al te ver rijden zijn na de autorit van gisteren. De keuze viel op Massa Marittima. Ongeveer een uurtje rijden en volgens de ANWB een mooi plaatsje. Ewout kon zijn lol op zodra we op de weg zaten. Bergweggetjes a la Stelvio en een snelheid die daar bij hoort. Meermalen gingen er mensen vrijwillig voor ons aan de kant. Er moet gezegd worden dat de route ook veel moois bezat voor de passagiers; prachtige vergezichten en schattige dorpjes.

Eenmaal in Massa Marittima was het zoeken naar een parkeerplek. Na bijna het hele stadje gezien te hebben nemen wij precies de parkeerplaats die het verst van het centrum ligt. Gelukkig viel de afstand mee, dit in tegenstelling tot het hoogteverschil. Het begin viel nog mee en ons oog viel op een kerk met een kloosterrondgang wat we van wat dichterbij wilden zien. Zo saai als de buitenkant, zo imposant de binnenkant van de kerk. De Chiesa San Agostino was zeker een blik waard.

Aangekomen bij de oude stadspoort bleek er een steil soort trap naar beneden. Twee van ons namen de gok, oma besloot een veiligere route te nemen. Je zult dit moeten doen met de dagelijkse boodschappen… Beneden aangekomen stonden we op de piazza Garibaldi, een mooi driehoekig plein. Bij I Tre Archi besloten we te lunchen. De lokale bevolking keek Fiorentina – Inter en wij keken gezellig mee. Boeiend om te zien hoe de Italianen omgaan met voetbal. Zodra de wedstrijd met een Italiaanse stand was afgesloten, (0-0) was Ewout blij want er werd direct overgeschakeld naar Formule 1. De race werd niet afgekeken, er was immers meer moois om te zien.

Aan het plein bevond zich ook de Duomo van San Ceribalo. Een hele mooie facade, maar van binnen erg protserig. Anders dan het blik toeristen waren wij zo weer buiten. Nu konden wij beginnen aan het minder leuke deel, de weg terug omhoog. Besloten werd die enge trap niet nog een keer te nemen, maar de klim was wel behoorlijk. We konden even op adem komen bij een schattig schouwspel.

Een zeer mooie kat die, blijkbaar, werd uitgelaten beviel dat ook prima. Bij oma’s ‘poes poes’ besloot de kat gelijk te laten zien dat hij vreselijk schattig kon zijn door te gaan liggen en bijna smeken om een aai. De eigenaresse was minder blij geloof ik. Eenmaal weer boven (yes, weer gered!) de auto in en terug naar Pentolina, over dezelfde scheurroute. Al is het toch bijzonder om te merken dat je zo veel verschillends kan zien op eenzelfde route.

Eenmaal terug bij ons huisje konden we lekker even relaxen. De hele dag hebben we hetzelfde weer gehad, zonnig met een windje. Prima te doen en heerlijk om dit soort trips in te maken. Het diner was heerlijk, al was het misschien wat veel. We zullen waarschijnlijk weer lekker slapen vanavond. Voor morgen is de planning nog niet helemaal duidelijk, maar dat houdt de spanning er in. A domani!