Dat was een dag die erg vroeg begon. Gezien we op tijd in Pentolina wilden zijn, vertrok de vlucht om 9.40. Dat houdt in om half 8 op Schiphol, dus kwart voor 7 de weg op. Nu is dat niet het ergste, als wel dat het ook inhoudt dat je er om kwart voor 6 uit moet. Gelukkig zijn onze katten lief en wekten ze ons op tijd. Al had dat meer te maken met hun hongergevoel dan onze vakantie. Een kop koffie verder, de katten gevoerd en geknuffeld, ingeladen en op naar Schiphol. Vaderlief was zo gek (en lief) om ons te brengen. Keurig op tijd aangekomen, nu even wachten op oma. Zij heeft immers de boardingpassen. Niet veel later stonden we gedrieën in de rij voor de bagage. Geen echte problemen al daar, en ook de securitycheck kwamen we prima door. Ontbijt! Heerlijk ontbeten bij het paleis, uitkijkend over de vertrekkende vliegtuigen.

Kort na het ontbijt richting de gate en met 20 minuten al in het vliegtuig. Vrij snel op weg naar de startbaan en na even een gevoel van angst (bij ondergetekende) zaten we in de lucht. Het was slecht weer dus de wolken door gaf wat turbulentie. Dat is even schrikken maar ook zo weer over. Even geslapen en voor je er erg in hebt vlieg je al over de po-vlakte. Landing betekende weer even door die wolken en eindelijk waren we er. Italië, lang van gedroomd, eindelijk aangekomen. Snel door de ellende van de bagageband, op zoek naar de autoverhuur. Ik denk dat we ondertussen heel Leonardo da Vincii Airport Roma hebben gezien toen we eindelijk de balie van Hertz vonden. Uiteraard de zelfservice-terminal buiten gebruik maar ach, alle tijd. Eenmaal in de parkeergarage vonden wij een splinternieuwe Alfa Romeo Guilietta, stuur nog in plastic. Hoe veel fouter Italiaans wil je het hebben?

Nou het wordt nog erger. Zodra we de parkeergarage uitreden wisten we wat we vergeten waren, onze zonnebrillen! En met 20 graden en zon zijn die wel nodig. Dus eerste tankstation, twee foute Italiaanse zonnebrillen rijker, en nu helemaal stereotyp op de weg. Al zullen we ze in een ding niet nadoen, zo slecht rijden kunnen wij gewoonweg niet! Na een aantal keer verkeerd te zijn gereden, (als je een afrit niet aangeeft, bestaat de kans dat je hem voorbij rijdt) reden we met een gangetje richting Siena. Wisseling van de wacht en een stuk pizza voor lunch, en rond half vijf eindelijk in Pentolina. Het dorp Pentolina is niets meer dan het Hapimag resort. Blijkbaar is het ooit gekocht door graaf Scroffa en, eenmaal aan lagerwal, omgetoverd in een resort.

Gezien we alle drie erg moe waren van de reis werd er besloten om in het restaurant te eten. Geen gedoe met koken de eerste dag. Eerst even koffers uitpakken, dan wat boodschappen doen, daarna lekker eten. Koffer uitpakken was nog even een probleem, de koffer zat op slot met een cijfercode die wij er niet opgezet hebben. Systematisch de codes af dan maar. Gelukkig zijn er maar duizend opties. Geheel bij toeval was hij snel open, de combi bleek het default nummer te zijn. Dat cijferslot laten we de volgende keer wel zitten. Boodschappen ook gedaan en naderhand heerlijk gegeten. Onderhand begint de dag zijn tol te eisen dus we gaan heerlijk zo naar bedje toe. Morgen weer een dag!